"Negeer strakke tailles en perfecte gezichten!", lijkt het devies van de komediefilm waarin Amy Schumer de ongegeneerde hoofdrol vertolkt. In I Feel Pretty neemt de Amerikaanse comédienne de modellenwereld op de hak. Dat Schumer geen blad voor de mond neemt en over de nodige zelfspot beschikt, werd al duidelijk tijdens haar optredens in Comedy Central The Roast Of... waarin bekendheden aan het spit worden geregen en door de aanwezige gasten worden uitgekafferd. Verdere internationale bekendheid verwierf ze met haar eigen televisieshow Inside Amy Schumer. Tegenwoordig zoekt Schumer steeds vaker het witte doek op en is ze dit keer middelpunt van belangstelling in de leuk bedoelde komedie I Feel Pretty.
In afwachting van de eerste grap zien we de kwieke Renee Bennett vol goede moed meedoen met een lesje SoulCycle, een sportieve hype waarbij een overactieve coach een groep deelnemers aanmoedigt tot fietsen en vet verbranden. Het lichaam van Renee wijkt overduidelijk af van de rest van de topfitte dames. Ze 'past' niet in dit afgetrainde gezelschap en dat wordt met ordinaire tienerhumor duidelijk gemaakt in de pijnlijke eerste scène. Gelukkig ontwikkelt I Feel Pretty zich snel in een minder banale richting. Toch blijft het punt dat de film maakt, of wil maken, gemaskeerd door een hoop platheden en een krom script.
Weggemoffeld in een kelder in hartje Chinatown doet Renee administratief werk voor cosmeticagigant Lily LeClaire. Ondanks haar professionele aspiraties durft Renee nauwelijks hogerop te klimmen aangezien het hoofdkantoor in New York een werknemer zoekt met 'een prachtig gezicht', geheel in lijn de uitstraling van het smetteloze cosmeticabedrijf. Wanneer Renee tijdens een valpartij haar hoofd stoot, vindt zij op magische wijze (als in een tweederangs sciencefictionfilm) het zelfvertrouwen dat de onzekere dertiger verder helpt in haar leven. Zij voelt zich vanaf dat moment namelijk mooi, terwijl er voor de buitenwereld niets aan haar uiterlijk veranderd is.
Schumer schopt hiermee tegen de schenen van de modewereld omdat zij in haar alledaagsheid de selecte wereld van pracht en praal omverduwt. Schumer gebruikt hierbij haar eigen lichaam als humoristisch wapen. Geheel onbewust van haar putjes en oneffenheden overbluft Renee de gladgepolijste wereld om haar heen en handelt zij alsof ze van niets weet en er qua uiterlijk helemaal bij hoort. Ze voelt zich thuis in de strakgetrokken wereld van Lily LeClaire en haar enthousiasme wordt opgemerkt door bazin Avery die haar wel ziet zitten als toevoeging voor het bedrijf.
Het vast en zeker grappige gegeven komt echter niet verder dan een eeuwenoude platitude in de trant van 'je bent hoe je je voelt', of een dergelijke variatie daarop waar nota bene soortgelijke hypocriete modemerken mee koketteren. Alsof het heersende westerse modebeeld en de esthetische hiërarchie hierdoor in één keer zijn verdwenen. De thematiek in I Feel Pretty drijft kinderlijk op een nietszeggende leus van dit formaat. Meer dan een mooi streven is het niet. Daarnaast zijn weinigen zodanig ordinair en vastberaden als Renee dat ze zonder aarzeling mee zouden doen aan een bikiniwedstrijd of vol zelfvertrouwen op een catwalk dansen.
De zogenaamd lastige spagaat waar Renee inzit - ze verloochent haar vriendinnen met de 'nieuwe' versie van zichzelf, terwijl ze zich anderzijds aan de top van een gerenommeerd modemerk begeeft - vindt nergens diepte. De rode draad wordt uitgekauwd en wat rest is enkel een taaie nasmaak. Met nietszeggende opvulmuziek wordt het onvolwassen plot aan elkaar gelijmd en resulteert het geheel in een film waarvan de titel eigenlijk al de hele film resumeert.
