Het is een ontwikkeling die we steeds vaker zien bij Netflix. De streamingdienst maakt niet alleen zelf films en series, maar koopt ook de internationale distributierechten op van materiaal uit de Verenigde Staten. Zo kregen we onlangs The Cloverfield Paradox te zien, een film die deed afvragen of de streamingdienst niet vooral een dumpplek zou worden voor projecten waar andere studio's geen vertrouwen meer in hadden. Annihilation brengt ons op andere gedachten: Netflix koopt ook kwaliteit.
Annihilation is de tweede film van regisseur Garland, die eerder in 2014 Ex_Machina maakte. Die film keek naar kunstmatige intelligentie en de implicaties daarvan voor ons mensen, met name de plek van mensen op de evolutionaire ladder. Ook dit tweede project kijkt naar die plek, waarmee we misschien mogen vaststellen dat er sprake is van een thema in de carrière van Garland. Met Annihilation baseert hij zich op een gelijknamig boek van schrijver Jeff Vandermeer. Gezien het bronmateriaal moet gesteld worden dat Garland zich vooral heeft laten inspireren en niet zozeer echt een boekverfilming heeft gemaakt.
De crux in de film is de inslag van een meteoriet nabij een vuurtoren. Die inslag zorgt voor het ontstaan van een bizar gebied, de Shimmer genaamd. Het is een gebied dat zich snel uitbreidt en flink wat mysteries kent. Antwoorden zijn er niet, raadsels des te meer. Expedities die de Shimmer in gestuurd werden, keerden geen van alle terug. Een vraag die op een gegeven moment opgeworpen wordt, is wat er dan met al die mensen gebeurd is. Zijn ze doorgedraaid? Hebben ze elkaar iets aangedaan? Of ze zijn vermoord door wat zich in de regio bevindt.
Het antwoord ligt vermoedelijk ergens in het midden. Annihilation draait voornamelijk om Lena. Zij gaat samen met een team van drie soldaten en een psycholoog de Shimmer in, op zoek naar antwoorden. Zodra ze de zone betreden, gaat het al mis. Niet alleen zijn ze vergeten hoe ze de Shimmer in kwamen en hoe hun eerste uren in het gebied verliepen, maar langzaamaan gaan ze ook aan elkaar twijfelen. Heeft iedereen wel oprechte intenties? En hoe zit het met de bizarre, dodelijke gemuteerde wezens die ze tegenkomen? Annihilation geeft nauwelijks antwoorden , maar werpt wel vragen op die je aan het denken zetten.
Annihilation geeft een constant gevoel van ongemak. Net als de personages ben je je ervan bewust dat er iets niet goed zit in de Shimmer. En dat elk moment dodelijk kan blijken. Net als de vijf vrouwen die de zone betreden - want de expeditie bestaat enkel uit vrouwen - weet je ook dat er nauwelijks antwoorden zullen komen. Maar dat maakt de film niet minder sterk en de vragen die opgeworpen worden eigenlijk nog veel interessanter.
Dat laatste is ook waarom Paramount de internationale distributierechten vermoedelijk aan Netflix heeft verkocht. Annihilation is een film die op veel vlakken goed werkt. Visueel is hij mooi om te zien, met vooral prachtige vergezichten en wat inventieve shots van de omgevingen - en de film is sterk gespeeld door actrices als Natalie Portman en vooral ook Jennifer Jason Leigh. Maar het is ook een intelligente film, die daardoor niet zo'n brede aantrekkingskracht zal hebben. In dat opzicht is een Netflix-release wellicht een voordeel. Het is goed mogelijk dat dit platform meer mensen bereikt dan de reguliere bioscoop. Dat zou mooi zijn, want kwaliteit verdient een groot publiek.
Vanaf 12 maart is Annihilation te streamen.
