Het kon natuurlijk niet uitblijven. Het succes van John Wick (en John Wick 2 betekent dat we een boel kopieën kunnen verwachten de komende jaren: actiefilms waarin gepensioneerde huurmoordenaars weer in actie moeten komen. 24 Hours To Live is daar één van, en pakt en passant ook nog een stuk plot van Crank voor een onoriginele doch aardig uitgevoerde actiefilm met een maf verhaal. Ethan Hawke doet keihard zijn best om er een serieus drama van te maken tussen alle shoot-outs door, maar slaagt daar niet in.
Ethan Hawke speelt Travis Conrad, een huurmoordenaar die zijn moordwapens aan de wilgen hing om meer tijd met zijn vrouw en zoontje door te brengen. Maar dan komen zij beiden om het leven en blijft hij achter met zijn schoonvader, gespeeld door Rutger Hauer. Die maakt in drie schamele scènes meer indruk dan Paul Anderson, die de schurk speelt. Voor ons Hollanders is de beste scène die waarin Hauer met een oneliner en een dubbelloops geweer met twee moordenaars afrekent, in zijn badjas.
Travis wordt ondertussen uiteraard weer door zijn oude werkgever benaderd, een soort particulier militair bedrijf dat allerlei operaties uitvoert in Afrika. Hij krijgt één miljoen per dag aangeboden om een doelwit dat gaat getuigen tegen de organisatie uit te schakelen. Daarvoor moet hij eerst diens bewaakster elimineren, maar zij schiet hem neer. Hij ontwaakt op een operatietafel. Wat blijkt? Zijn werkgever heeft hem weer tot leven gewekt, belangrijke informatie ontfutseld en een timer in zijn arm geïmplanteerd die aftelt naar zijn dood. In een Crank-achtig scenario heeft hij vierentwintig uur de tijd om te ontsnappen en de boel recht te zetten.
Waarom deze premisse zo in detail uitleggen? Om te laten zien hoe stupide 24 Hours To Live in elkaar zit, en wat je van de rest van het script kunt verwachten. Ethan Hawke probeert ondertussen gewicht aan zijn rol en zijn verhaal te geven, maar wordt door dat script voortdurend in de steek gelaten. De film zwiept daardoor voortdurend tussen het belachelijke en het doodserieuze heen en weer. Het helpt ook niet dat de film zich grotendeels in Zuid-Afrika afspeelt. Een land waarin vier op de vijf inwoners zwart zijn, maar in deze Hollywoodversie van Zuid-Afrika grotendeels blank. De enige zwarte persoon met dialoog is de criminele heerser over een krottenwijk.
Ondanks alle gebreken zijn de actiescènes wel goed in elkaar gezet en gefilmd. Regisseur Brian Smrz is op dat gebied dan ook een veteraan. 24 Hours to Live mag dan zijn tweede film zijn, hij heeft veel ervaring als stuntman (in o.a Jurassic Park en [i]Blade) en leerde als assistent-regisseur hoe actiescènes te draaien in films als Mission: Impossible 2 en Minority Report. Misschien zouden ze dit soort regisseurs superheldenfilms en grote blockbusters moeten laten maken, in plaats van al die onervaren indie-regisseurs die nauwelijks een benul van actie hebben .
