Voor de Amerikaanse Eric LeMarque lag ooit een glansrijke carrière als ijshockeyer in het verschiet. Helaas voor hem gooiden emotionele problemen en een drugsverslaving roet in het eten. In het voorjaar van 2004 besloot hij zijn gedachten op een rijtje te zetten tijdens een korte snowboardvakantie. Het noodlot sloeg toe toen LeMarque tijdens een sneeuwstorm hopeloos verdwaald raakte in de bergen. Met enkel een radiootje, een mobiel zonder bereik en een zakje crystal meth op zak volgde een dagenlange strijd tegen de barre kou. En een wel heel letterlijke ingeving aan de term 'cold turkey'.
Vaak laait bij films over ware gebeurtenissen - niet in de laatste plaats op deze site - de discussie op over hoeveel je in een recensie al weg moet geven. Soms is een verhaal in de media, of tijdens de promotie van de film al zo uitgebreid aan bod gekomen, dat het lot van een personage wel als algemeen bekend mag worden beschouwd. Een goed voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld 127 Hours, waarin enige voorkennis over hoe het afliep met bergbeklimmer Aron Ralston die op onfortuinlijke wijze klem kwam te zitten onder een rotsblok geen enkele afbreuk doet aan de kijkervaring - sterker nog, die voorkennis maakte Danny Boyles film alleen maar interessanter.
In het geval van 6 Below ligt dit mogelijke spoiler-vraagstuk een stuk ingewikkelder. Hoewel de film van Scott Waugh de nodige raakvlakken kent met die van Boyle, is het verhaal omtrent Eric LeMarque de afgelopen weken lang niet zo uitgebreid aan bod gekomen als dat van Aron Ralston. Als recensent neem je dan doorgaans maar het zekere voor het onzekere door enige informatie over de afloop achterwege te laten. Helaas blijkt dit in het geval van 6 Below nogal moeilijk, aangezien een groot deel van de kritiek niet benoemd kan worden zonder iets over het lot van LeMarque ter sprake te brengen. Hierbij dus een advies voor de spoilervrezende lezer die nog niet is afschrokken door de magere twee sterren boven dit stukje: sla de laatste alinea maar even over.
Laten we stellen dat er grofweg twee manieren zijn waarop films over één man op overlevingstocht kunnen worden aangepakt. Enerzijds kan men er een heel praktisch gebeuren van maken. Hierin moet de onfortuinlijke pechvogel steeds op zoek naar kleine, vindingrijke oplossingen om stukje bij beetje een weg uit zijn penibele situatie zien te vinden. De andere variant is van een meer heldhaftigere aard, waarin de hoofdpersoon voornamelijk dankzij pure wilskracht en doorzettingsvermogen op de been weet te blijven. Welk type je het meest bevalt, is misschien een kwestie van smaak, maar helaas is 6 Below er een van de laatste categorie.
Vrijwel ieder moment waarop LeMarque op het punt staat om in storten, vindt hij namelijk weer hernieuwde, innerlijke inspiratie in de vorm van een flashback, waarin telkens een significante levensgebeurtenis of overdreven motivatiespeech van een coach of familielid centraal staat. Deze flashbacks zijn gefilmd als een soort houterige misdaadreconstructies die eerder thuis lijken in een programma als Opsporing Verzocht, met de acteerprestaties die je daarbij zou mogen verwachten. Zo werken al die terugblikken eerder op de lachspieren dan dat ze het beoogde inspirerende effect weten te sorteren. Het feit alleen al dat moeder Susan (belabberd) vertolkt wordt door de vijftigjarige Mira Sorvino, die in werkelijkheid slechts elf jaar ouder is dan hoofdrolspeler Josh Hartnett, helpt dan ook absoluut niet mee.
Hoewel LeMarque in zijn uppie nog vrij sympathiek wordt neergezet door Hartnett (die net als zijn personage even van de radar leek te zijn verdwenen), mondt dit al gauw uit in een vrij voorspelbare vertelstructuur en oninteressante heroïek. Hoewel de film nergens expliciet religieus wordt, ligt de christelijke inslag er vrij dik bovenop. De moraal van het verhaal lijkt voort te komen uit ingevingen van een hogere macht - hier subtiel als 'de berg' verwoord - die de kracht geven om innerlijke demonen te bevechten. Niet alleen krijgt de film hiermee een wat simplistisch karakter, voor een waargebeurd verhaal wordt het ook nog eens vrij ongeloofwaardig.
In de epiloog, en daaropvolgende informatie met archiefbeelden die tijdens de aftiteling worden verschaft, wordt duidelijk dat LeMarque de tocht overleefde, maar niet helemaal ongeschonden uit de strijd kwam. Een carrière als topsporter zat er niet meer in, waardoor LeMarque tegenwoordig (deels) zijn brood verdient als motivatiespreker. Toegegeven, daarvoor heeft hij met dit verhaal in elk geval een sterke binnenkomer op zak. De verfilming daarentegen is echter hoofdzakelijk een doorzichtige reclamespot voor de man zelf, verpakt als een stukje ongegeneerde heldenverering.
