Het is niet makkelijk om anders te zijn. Zeker niet als je er anders uit ziet dan anderen. Zo anders dat ze je aanstaren, over je fluisteren, naar je wijzen of je zelfs niet eens durven aan te raken. Het is het leven van Auggie Pullman, zodra hij naar de middelbare school gaat. Zijn ouders hebben hem lang thuis gehouden, maar nu is het tijd dat hij leert met andere kinderen om te gaan. En dat zij leren om voorbij zijn vreemde uiterlijk te kijken.
Auggie Pullman heeft het syndroom van Treacher Collins, oftewel dysostosis mandibulofacialis, een uiterst zeldzame erfelijke aandoening waardoor zijn gezicht er vervormd uitziet vanaf zijn geboorte. In zijn geval waren er zelfs een heleboel operaties nodig om hem in leven te houden. Ondanks de genetische component is het mogelijk dat niemand anders van de familie het heeft. Terwijl kindacteur Jacob Tremblay de hele film onder een laag make-up verborgen zit, mogen Julia Roberts en Owen Wilson als zijn ouders en de jonge Izabele Vidovic als zijn zus hun fotogenieke zelf zijn.
Augie mag vrij uniek zijn, Wonder is dat niet. Het is een typisch Amerikaans drama, waarin kinderen elkaar pesten omdat ze anders zijn, maar elkaar dan langzamerhand toch accepteren zodra ze verder kijken dan hun neus lang is. Een sympathiek feelgoodfilm die nooit buiten de lijntjes kleurt, behalve dan misschien met de bijzondere ziekte van Auggie. Jacob Tremblay speelt hem verdienstelijk. De kindacteur is al behoorlijk aan de weg aan het timmeren met een hoofdrol in het Oscarwinnende Room (waar hij zelf een SAG-nominatie voor kreeg) en straks een rol in de nieuwe Predator-film.
Wat Wonder zo sympathiek maakt ¬- naast de goedbedoelde boodschap over acceptatie van elkaar, verder dan het uiterlijk kijken en de schade die pesten kan aanrichten - is dat niemand als boosdoener wordt aangewezen voor het ongeluk van de hoofdpersonen. We krijgen niet alleen het perspectief van Auggie mee, maar ook dat van zijn oudere zus die geaccepteerd heeft dat het leven van de familie om haar broertje draait en dat ze haar typische tienermeisjesproblemen zelf moet oplossen. Ook krijgen we het perspectief te zien van de oppervlakkig ogende populaire vriendin van die zus, die haar aan het begin van het schooljaar opeens zomaar laat zitten.
En van het vriendje van Auggie, dat hem eerst accepteert maar dan ruzie met hem krijgt als hij net doet alsof hij hem niet accepteert uit angst voor een pestkop. Zelfs die pestkop krijgt uiteindelijk nog een mooi moment. Alle kinderen hebben zo hun eigen problemen, angsten en motivaties. Waardoor Wonder uiteindelijk niet minder voorspelbaar wordt, maar wel iets meer dan de doorsnee film die hij aan het begin lijkt te zijn. Daarnaast blijven het wel allemaal kinderen uit rijke gezinnen uit de betere buurten van New York, die naar een middelbare school gaan waar de ouders bakken vol geld voor betalen. Auggies worsteling met zijn voorkomen is voor het leven, maar verder hebben hij en zijn familie weinig zorgen.
