In de vroege maanden van 1986 werd de toen zesenveertigjarige piloot Barry Seal op klaarlichte dag in zijn auto doodgeschoten. Smokkelaar Seal had behoorlijk wat vijanden gemaakt en was de laatste paar maanden zijn leven nog minder zeker dan hij al was.
Barry's vrouw Lucy weet niet beter dan dat haar echtgenoot een goede baan heeft als piloot bij een grote luchtvaartmaatschappij. Het is een goede baan die brood op de plank brengt en daarmee de twee kinderen van het stel met een derde op komst onderhoudt. Dat de werkverveelde Barry zo af en toe een partijtje Cubaanse sigaren meesmokkelt mag nauwelijks naam hebben, maar levert wel wat extra cash op.
Als Barry wordt ontmaskerd door een man die zich voordoet als werknemer van de CIA is het hek van de dam. Barry verlaat zijn werkgever om voor de CIA luchtfoto's te schieten ter lokalisatie van rebellen die aan de Sovjet-Unie gelieerd zijn. En als hij in Colombia aan de grond komt te staan wordt hij door de club van Pablo Escobar geronseld als cocaïnesmokkelaar van.
Als hij zich niet met zo veel foute praktijken had ingelaten las het levensverhaal van Seal als een spannend jongensboek. Dit is ook zeker hoe zijn filmbiograaf Doug Liman in American Made de ingewikkelde klusjes die Seal moest uitvoeren voor allerlei partijen aanvliegt. De zaak wordt steeds complexer naarmate Barry het drukker krijgt en door meer ogen in de gaten wordt gehouden.
Liman scoort punten zo lang hij de vaart er lekker in houdt en hoofdrolspeler Cruise niet te veel karakteracteerwerk laat uitvoeren. In zijn vertolking is Seal een lefgozer die zichzelf regelmatig overschat. Desondanks dwingt hij respect af en komt hij met veel weg met als gevolg dat hij nog meer risico's neemt. Dit wordt bovendien lichtjes ingebed in de politieke situatie van de jaren zeventig en tachtig, zowel onder Carter als Reagan.
Het zou gaan vervelen als we enkel van klusje naar klusje zouden hoppen, dus gooit schrijver Gary Spinelli ook het gezinsleven van de smokkelaar in de strijd. Vrouw Lucy zal er toch vroeg of laat achter komen met wat voor duistere zaakjes haar man zich bezighoudt. Het zou kunnen zorgen voor de nodige turbulentie in het huwelijk, maar hier haalt Liman niet alles uit de kast.
Vooral wanneer blijkt dat het geld binnenstroomt gaat vrouw Lucy gemakkelijk overstag. Dat haar relatie enkel bestaat uit misvattingen, leugens en verkeerde veronderstellingen wordt niet afdoende uitgespeeld. Dit komt wellicht voort uit de losse avontuurlijke toon die Liman aanhoudt, maar aangezien de werkzaamheden van Seal de nodige spanningen veroorzaken kan de filmmaker deze teneur onmogelijk aanhouden.
De beperkingen van Cruise als dramatisch acteur komen op die momenten dan ook pijnlijk aan het licht. De Amerikaan is prima op dreef als zijn personage mag vliegen, rennen en de gesjeesde jongen mag uithangen.
Liman heeft gepoogd een mix te maken van drama, thriller, avontuur en komedie. Daar wringt de schoen dan ook het meestAmerican Made is van alles een beetje, waardoor hij van compromissen aan elkaar hangt. Een duidelijke richting wordt niet gekozen. Op entertainmentvlak is alles dik in orde, maar de film verzuimt de noodzakelijke verdiepingsslag te maken.
