Eindelijk kan ook de rest van de wereld kennis maken met het komische talent van Kate McKinnon. Ze stak Melissa McCarthy al naar de kroon in de recente reboot van Ghostbusters en wie nog overtuigd moet worden van haar talent moet even op YouTube haar sketches van Saturday Night Live opzoeken waarin McKinnon onder andere Hillary Clinton, Justin Bieber, Kellyanne Conway en Ellen Degeneres imiteert.
McKinnon heeft in de kluchtige komedie Girls Night Out een matig, rammelend Australisch accent, maar dat is nog het minste van de vele problemen waar het speelfilmdebuut van regisseur Lucia Aniello mee worstelt. Hoe kan een komedie met de uiterst grappige McKinnon zo ongelooflijk ongrappig zijn? De oorzaak zit hem, zoals zo vaak, in het scenario dat van bar weinig intelligentie getuigt.
Het personage van Scarlett Johansson, om wie het allemaal zou moeten draaien, heeft niet meer dan de functie van aangeefster. Ze speelt de ambitieuze Jess, die zich opmaakt voor de verkiezingen van senator. Ze kan dan ook niet zo heel goed de plannen gebruiken om nog even flink de bloemetjes buiten te zetten in Miami waar ze haar vrijgezellenfeestje gaat vieren. Het liefst hangt de uitgeputte politica met haar aanstaande op de bank.
Maar zo makkelijk gaat dat niet. Haar vriendinnen, die ze al sinds de universiteit kent, zijn niet van plan om met een goed boek op tijd naar bed te gaan. Het viertal wordt gecompleteerd door Pippa, de Australische vriendin van Jess en dus de rol van McKinnon. Na een geslaagd avondje wordt het feest voortgezet in een gehuurd appartement waar door een enthousiaste handeling van een van de dames een stripper om zeep wordt geholpen.
Wat volgt is een eindeloos gezeul met het lijk en paniekerige dames die niet weten of ze nu eerst het bloed moeten opruimen, een wegwerpmobieltje moeten kopen, met elkaar moeten bekvechten of een pizza naar binnen moeten werken. Deze aaneenschakelingen van onlogisch en onnadenkend gedrag wordt continu onderbroken door onvoorziene omstandigheden en een overvloed aan bijfiguren.
Zo is manlief in spe met zijn vriendjes heel suf wijn aan het proeven wanneer hij zich toch wel zorgen begint te maken dat hij zo weinig van zijn aanstaande hoort. Als resultaat schaft hij een scheepslading incontinentieslips aan en stapt in de auto. En dan zijn er nog de buren van de meiden, een hitsig stel dat een van de dames wel ziet zitten voor een triootje.
Dit is grotendeels een project van en met dames, maar ze brengen het er in alle denkbare opzichten slecht vanaf. McKinnon is een klein lichtpuntje, maar misschien komt dit ook omdat ze nu eenmaal de lach aan haar kont heeft hangen. Johansson, die toch de grote ster van deze gammele komedie is, is ronduit saai en draait op de automatische piloot haar tekstjes af.
In andere landen gaat deze flauwigheid uit als Rough Night. Dat zou ook zo maar eens kunnen gelden voor de onverlaat die denkt een amusant bioscoopbezoekje te boeken met een stel vriendinnen. Eens kijken wie ze om zeep kunnen helpen om de avond nog een beetje spannend af te sluiten. De misdadig afgezaagde ontknoping zorgt daar namelijk ook niet voor.
