De oplettende kijker en nu dus de lezer zal iets opvallen bij het verschijnen van de titel van het Franse drama Sage Femme. Er is heel kort een verbindingsstreepje tussen de twee woorden te zien. Met dit streepje verwijst de titel naar het beroep van vroedvrouw dat hoofdpersoon Claire uitoefent. Maar 'sage femme' betekent ook 'wijze vrouw', waarbij artistieke vrijheid dicteert dat je voor extra nadruk bijvoeglijk naamwoord en zelfstandig naamwoord best mag omdraaien.
Claire is een bevlogen verloskundige met een weloverwogen en intelligente levensinstelling, de wijze vroedvrouw uit de titel dus. Het ziekenhuis waar ze sinds jaar en dag werkt gaat binnenkort zijn deuren sluiten. Claire weet niet of ze wel op het aanbod moet ingaan om haar betrekking bij een nieuwe instelling voort te zetten. Wat haar namelijk te wachten staat is een commercieel aandoende broedfabriek waarbij het meer om de aantallen dan het wel en wee van de patiënten draait. De wijze waarop de alleenstaande vrouw deze keuze afweegt is illustratief voor haar inborst.
Deze inschatting neem je mee wanneer Claire voor een dilemma wordt gesteld dat meer van persoonlijk aard is. Na een nachtdienst komt de vrouw oververmoeid thuis en luistert haar antwoordapparaat af. De oude maîtresse van Claires vader heeft een boodschap ingesproken. Deze Béatrice voelde als een moeder voor Claire tot ze opeens de benen nam. Er ontstaat een nieuwe doch wankelende kennismaking. Béatrice heeft nog steeds veel te verwerken over de tijd met Claires vader. Ze is op zoek naar antwoorden, maar die wil Claire nu juist bij Béatrice ophalen.
De contrasten tussen de twee vrouwen konden niet groter zijn. Waar Claire introvert, betrokken en werklustig is heeft Béatrice een extravagant leven geleid waarbij ze nauwelijks grenzen kende. Ze is bovendien opdringerig en veeleisend. De ontmoeting verloopt dan ook moeizaam en geforceerd. Maar Béatrice heeft het vermogen om mensen voor haar karretje te spannen en omdat ze zich ook bedient van dramatiek weet ze feilloos op het gevoel van Claire in te spelen.
De hoofdrollen in het Franse drama Sage Femme zijn ingevuld door een immer betoverende Catherine Deneuve en Catherine Frot. Deze laatste dame maakte grote indruk als een introverte mysterieuze musicus in de thriller La Tourneuse de Pages. De twee Catherines zijn duidelijk aan elkaar gewaagd en hun personages lopen gaandeweg wat betreft karaktereigenschappen in elkaar over.
Als een ding duidelijk wordt is deze fijngevoelige productie is dat beslissingen in het verleden grote gevolgen kunnen hebben voor de toekomst, zelfs als je denkt dat ze al lang en breed zijn afgesloten en verwerkt. Claire zal haar zorgzame instelling moeten opgeven en meer voor zichzelf moeten opkomen, terwijl Béatrice haar harnas uit zal moeten trekken.
Filmmaker Martin Provost toont zich een begenadigd acteursregisseur die ook nog eens het scenario voor zijn rekening nam. Hij toont ons de complexe en gevoelige interactie tussen twee vrouwen op een keerpunt in hun leven, waarbij decorum het uiteindelijk aflegt tegen waarheidsvinding en genoegdoening.
