In het Finse opgroeidrama Girls Girls Girls volgen we de zoektocht van drie jonge vrouwen naar hun seksuele identiteit. Hoewel niks nieuws onder de zon, is het een sprankelende film die je laat (her)beleven hoe het voelt om jong te zijn en geen idee te hebben waar het allemaal heen moet met je liefdesleven.
Rönkkö en Mimmi zijn beste vriendinnen en werken samen in een smoothiebar. Rönkkö zit nog wat in haar schulp. Als een jongen een smoothie bestelt en haar mee uit vraagt zegt ze nee. Niet omdat ze niet wil, maar omdat ze niet door de mand wil vallen met haar geringe seksuele ervaring. Mimmi aan de andere kant, die op meisjes valt, heeft het hart op de tong, is voor niemand bang en heeft een gezond seksleven. Als de frêle, charismatische Emma aan de toonbank verschijnt, bedenkt ze zich geen moment en maakt brutaal avances.
Emma heeft zo haar eigen sores. Als talentvol kunstschaatsster legt ze zichzelf een gigantische druk op. Meekomen met haar leeftijdsgenoten kan ze eigenlijk niet. Op feestjes zit ze verbeten in een hoekje op haar telefoon kürelementen te bestuderen. Overdonderd door de aandacht die ze van Mimmi krijgt, ontdekt ze dat er meer in het leven is dan drievoudige axels en dubbele rittbergers.
Aanvankelijk voelt Girls Girls Girls als een gemiddelde Carry Slee-verfilming gesitueerd in het Hoge Noorden, maar gelukkig wint de film allengs aan diepgang. Mimmi lijkt van alles en iedereen bevrijd, maar is als kind verwaarloosd en heeft daardoor moeite zich werkelijk aan mensen te binden. Rönkkö gaat intussen dapper op zoek naar seksuele verdieping, wat met vallen en opstaan gaat - de vraag of ze überhaupt geïnteresseerd is in seks, werpt zich op. Leuk personage trouwens, die Rönkkö. Ze is bleu, maar ook een spring-in-'t-veld: een karaktertype dat je zelden ziet in coming-of-agefilms.
Regisseur Alli Haapasalo heeft ongetwijfeld goed gekeken naar de films van haar Zweedse collega Lukas Moodysson. Met name de geest van het lesbische tienerdrama Fucking Åmål is nooit ver weg. De beweeglijke camera, het heen en weer geslingerd worden tussen euforie en ellende, een aanstekelijke popsong hier en daar om de emoties wat aan te dikken: Girls Girls Girls loopt als een trein en is, in de beste traditie van de Scandinavische jeugdfilm, didactisch zonder opdringerig te worden. Een uitstekende film om op een vrijdagmiddag te tonen in een klaslokaal vol bronstige tieners.
