Ruth Negga's ogen zijn ontzettend expressief. Met haar blikken vertelt ze hele verhalen en voegt lagen toe aan het racismedrama Loving, waarin een interraciaal koppel in de jaren vijftig en zestig in het zuiden van de Verenigde Staten strijdt tegen de wetten die hun huwelijk illegaal maken.
Het zou zo simpel moeten zijn: Een man en een vrouw leren elkaar kennen, worden verliefd, vallen voor elkaar en trouwen met elkaar. Maar als de één blank is en de ander zwart in het zuiden van de Verenigde Staten halverwege de vorige eeuw, dan is dat echtverbintenis tegen de wet en strafbaar met gevangenisstraf.
Dat overkomt Richard Loving en zijn zwangere vrouw Mildred in de staat Virginia. Zij trouwen in 1958 en worden kort daarna uit hun bed gelicht worden door de lokale sheriff, die hen gevangen zet. Dankzij een slimme advocaat wordt een deal gesloten met de rechter, en het koppel mag voorwaardelijk vrijuit gaan, mits ze vijfentwintig jaar lang niet meer samen hun thuisstaat Virginia betreden. Jaren later, als de burgerrechtenbeweging in de jaren zestig op stoom komt, spant het koppel een rechtszaak aan in de hoop de wetgeving te veranderen.
Jeff Nichols vormt dit historisch gegeven om tot een aangrijpend drama waardoor je woedend en gefrustreerd raakt over de onlogica van racistische wetgeving. De gevolgen voor de gedupeerden raken je diep in hart en ziel, mede dankzij die ogen van Ruth Negga. Neem bijvoorbeeld de scène waarin de Lovings 's nachts overvallen worden door een team van sheriffs. Die komen hun slaapkamer binnenstormen en arresteren het stel. Verward en verbijsterd wijzen ze naar hun huwelijksakte, die ingelijst aan de muur hangt. Maar dat helpt niets, want die blijkt niet legaal in Virginia.
De angst en verontwaardiging die deze scène oproept, worden ontzettend versterkt door de bijbehorende blikken van Ruth Negga naar zowel de sheriffs als Joel Edgerton, die Richard Loving speelt. Gegronde angst zo blijkt als de blanke Richard Loving enkele uren later voorwaardelijk vrijkomt, maar de hoogzwangere zwarte Ruth een aantal dagen onnodig wordt vastgehouden. Richard mag niet eens haar borgsom betalen. Zo zit Loving vol kleinere en grote onlogische onrechtvaardigheden, waarover het moeilijk is je niet op te winden tijdens de film, ook al is het een halve eeuw geleden.
Loving geeft gelukkig hoop in bange dagen. Terwijl in Amerika de raciale verdeling lijkt te groeien en mensen aan het roer de klok schijnbaar willen terugdraaien, laat Loving zien dat er in veel moeilijkere tijden positieve verandering mogelijk was en dat liefde uiteindelijk wint. Als we de experts moeten geloven, gaat Ruth Negga waarschijnlijk niet de Oscar voor Beste Actrice winnen waarvoor ze genomineerd is, maar ze verdient die prijs minstens zozeer als favoriet Emma Stone.
