Waar er bij Die Hard nog weleens discussie kan ontstaan over de vraag of het nu echt een kerstfilm is (dat is het wel!), is daar bij Falling for Christmas geen twijfel over mogelijk. Er gaat geen seconde voorbij zonder kerstrui, kerstversiering, kerstdeuntje of kerstcliché. 'Kerstig' is het eindresultaat dan ook zeker. Maar zit er ook iets in voor de persoon die de Die Hard-discussie met zijn schoonfamilie heeft verloren en nu onvrijwillig mee moet kijken?
Het plot is in ieder geval zo dun als een kerstkaart. Verwende rijkeluisdochter Sierra Belmont rolt van een besneeuwde berg en stoot haar hoofd, waarop ze zich niet meer herinnert dat ze net verloofd is met Tad, een onuitstaanbare influencer. Ze wordt gevonden door Jake Rusell, een simpel plattelandstype, en spendeert de volgende vier dagen in zijn bijna failliete skiresort met zijn jonge dochtertje Ivy - de moeder is natuurlijk weer overleden. Langzaam krijgt ze haar geheugen terug, maar wil ze nog wel weg bij haar nieuwgevonden familie?
Wie het op kerstavond gezellig wil houden moet vooral niet hardop gaan bijhouden hoeveel scènes pure opvulling zijn. Probeer ook niet steeds te zeggen dat alles al zo vaak gedaan is. De slapstick komt uit Home Alone, het eind bevat meer dan een tikkeltje It's a Wonderful Life en de lijst van films die het geheugenverliesplot gebruiken is natuurlijk zo lang als de baard van Sinterklaas, met Overboard als duidelijkste inspiratiebron. Inmiddels zullen er grafische rekenmachines zijn met genoeg computerkracht om ook zo'n script te schrijven.
De hele opzet, bekend van talloze Hallmark-films, begint anno 2022 ook wel erg cultureel regressief te ogen. Je weet wel, de no-nonsenseman die de onnozele vrouw alles moet uitleggen en zo een romantische band schept. Of neem haar verloofde, Tad. Hij bezit geen enkele sympathieke eigenschap, praat alleen maar over selfies maken en is daarnaast duidelijk homoseksueel. Het voelt als een aanklacht tegen de minder traditionele millennial. Zeker omdat zijn heteronormatieve tegenpool Jake geen enkel smetje lijkt te hebben.
De film zelf heeft ze wel. Soms loopt een shot niet helemaal lekker door in het volgende, vaak is de slapstick niet echt soepel gemonteerd of af en toe hadden de acteurs om een extra take moeten vragen. Maar over de hele linie straalt de film een bepaalde warmte uit. Bijvoorbeeld in de weelderige sets, de goed getimede kerstdeuntjes of de flarden die uit het niets wel hun doel treffen Bijvoorbeeld de scène waarin Jake niet om hulp wil vragen voor zijn noodlijdende resort of als Sierra voor het eerst probeert een hoeslaken over een bed te trekken.
De meer serieuze scènes vallen daar echter niet onder. Als de acteurs in het verder mierzoete script opeens zuur moeten kijken, komt alles piepend en krakend tot stilstand. Gezellig doen kunnen ze allemaal, verder van henzelf af spelen blijkt moeilijker. Lindsay Lohan, die met deze film een carrière-rentree maakt, is charmant als Sierra, maar wel een tikkeltje onevenwichtig. De chemie met haar tegenspeler Chord Overstreet komt meer uit de verf in de bloopers aan het slot. Eigenlijk speelt ze beter samen met Olivia Perez, die Jakes jonge dochter Ivy speelt. Perez' voortreffelijk gespeelde scènes zullen menig cynisme doen wegsmelten.
Ondanks alle problemen smijt de film smijt zo standvastig een niet-aflatende lading kerstmis richting de kijker dat eenieder op een zeker moment toch een beetje zal breken. En hoewel de paar geslaagde grappen vooral aanvoelen als een toevallige ontdekking, moet je de film daar op zijn minst vindersloon voor uitkeren. Falling for Christmas is een kerstfilm, niets meer en niets minder. Oprecht onoprecht en opzettelijk stom, maar alles bij elkaar zo loepzuiver gefocust op het bezorgen van dat warme kerstgevoel dat dit statistisch gezien wel een paar keer zal slagen.
Falling for Christmas is te zien bij Netflix.