Van de verknipte outcast Edward Scissorhands tot de moordlustige kapper Sweeney Todd: uit Tim Burton's filmografie blijft een terugkerende voorliefde voor buitenbeentjes naar voren komen. Niet gek dus, dat de eigenzinnige regisseur bij zijn nieuwste verfilming uitkwam bij een kinderboek vol eigenaardige kinderen. Een heel rariteitenkabinet wordt opengetrokken: van een zwevend meisje met loden schoenen, tot een onzichtbare naaktloper en kleuter met vlijmscherpe tanden in haar achterhoofd. De bonte verzameling kinderen woont samen in een weeshuis met een al even eigenaardige begeleider: Miss Peregrine.
In tegenstelling tot de griezeltjes onder de hoede van Miss Peregrine, is hoofdpersonage Jake op het eerste oog een doodnormale tiener. Wanneer zijn grootvader echter plotseling komt te overlijden, besluit Jake af te reizen naar een afgelegen eiland aan de kust van Wales, op zoek naar het weeshuis waar zijn grootvader vroeger over vertelde. Via een mysterieuze grot raakt Jake terug in de tijd naar een tijdstip in de Tweede Wereldoorlog, waar het weeshuis van Miss Peregrine jarenlang leeft in een tijdslus, op de laatste dag voordat het eiland gebombardeerd werd door Duitse vliegtuigen.
Het klinkt als een wat ingewikkelde aflevering uit een serie als Doctor Who of The Twilight Zone. Zeker wanneer de film bij het weeshuis aanbelandt, is het even lastig om alle personages en termen die op je af worden gevuurd te volgen. Burton houdt de vaart er goed in, al wekt hij soms wel de indruk dat hij in een te korte tijdsduur te veel verhaal heeft proberen te persen.
Gelukkig is er gaandeweg genoeg om de kijker mee te vermaken, van de kleurrijke vormgeving tot alle uitzonderlijke personages die in een hoog tempo de revue passeren. Ondanks het feit dat deze allemaal uit Ransom Riggs' roman vandaan komen, passen ze perfect in Burton's straatje: een soort vreemde, carnavaleske verzameling van circusartiesten van begin vorige eeuw. Eva Green is uitstekend als het charismatische middelpunt van de cast, en lijkt na haar eerdere optreden in Burton's Dark Shadows de perfecte opvolger van Helena Bonham Carter als Burton's vaste leading lady.
Naast het optreden van Green zijn de fraaie special effects de grootste eyecatcher, op welk gebied Burton zich dit keer lijkt te hebben overtroffen. Waar Miss Peregrine verhaaltechnisch soms wat te wensen overlaat, is het in ieder geval wel een visueel lust voor het oog. De film zit vol gekke, fantasierijke vondsten en kunstjes. Van het spelen met tijd tot het vergroten en verkleinen van objecten, tot de vreemde, uiteenlopende circustrucs van de weeskinderen en zelfs nog hier en daar wat ouderwetse stop-motionanimatie.
Miss Peregrine is Burton's primeur als eerste bewerking van een moderne jongvolwassenenroman, en dat is helaas waar het een beetje aan schort. Zeker naar het einde toe past de film zich aan naar de gebruikelijke Young Adult-formule: de ietwat kleurloze Jake ontpopt zich tot de held, en er volgt een vrij clichérijke confrontatie met een slechterik - een ongegeneerd campy optreden van Samuel L. Jackson - die nog even verslagen dient te worden. Op visueel gebied mag Miss Peregrine misschien vol creatieve vondsten zitten, daarbuiten begeeft een eigenheimer als Burton zich iets te veel op platgetreden paden.
