Desde Allá won vorig jaar de Gouden Leeuw op het filmfestival van Venetië, in een competitie met onder andere Anomalisa (die de tweede prijs won) en nieuwe films van Alexander Sokurov, Jerzy Skolimowski, Cary Fukunaga, Atom Egoyan en Tom Hooper. Was het een zwak jaar, wilde juryvoorzitter Alfonso Cuarón te graag een Zuid-Amerikaanse film belonen of verdient Desde Allá gewoon zijn plek in de galerij der groten van Venetië? Naast titels als The Wrestler, Still Life, Brokeback Mountain, Vive l'Amour, Short Cuts, Au Revoir les Enfants, La Battaglia di Algeri, L'Année Dernière à Marienbad en Rashomon.
De titel Desde Allá betekent 'van ver' of 'van daar' en slaat op de letterlijke afstand tussen Armando, een vijftigjarige Venezolaanse man uit de gegoede middenklasse, en zijn verlangens. Hij houdt van mooie jonge jongens van 'de straat', maar niet om mee naar bed te gaan. Hij betaalt ze om zich uit te kleden en om te draaien, terwijl hij zichzelf bevredigt. Totdat hij een jongen uitkiest, Elder, die hem neerslaat en van zijn geld berooft. Waarmee Elder de fysieke afstand tussen hen overbrugt en de eerste persoon in tijden is die Armando aanraakt. Het maakt in beiden iets los, waardoor Armando geïntrigeerd raakt en na zijn herstel telkens weer Armando benadert, totdat die stopt met hem te beroven. Langzaamaan ontstaat er een zeer gecompliceerde relatie tussen de twee mannen.
De titel Desde Allá verwijst ook naar het spel met scherpe en onscherpe beelden, waarmee de emotionele en symbolische afstand tussen personages en objecten wordt weergegeven. Zeker in het begin zijn Armando en Elder fysiek dicht bij elkaar en tegelijk in beeld, maar worden ze visueel gescheiden door de focus, met één van hen scherp en de ander onscherp. Later wordt dat ook gedaan met visuele kaders, bijvoorbeeld tijdens een ongemakkelijke eetscène waarin Elder een soort vaderlijke belangstelling van Armando tolereert, in ruil voor een gratis maaltijd, maar niet snapt wat de oude man van hem wil. De hele scène worden ze door een lijn in de voorgrond van elkaar gescheiden. Later, als hun relatie is veranderd, verschijnen ze samen in beeld, beiden scherp.
Met zulke simpele technieken vertelt debutant Lorenzo Vigas visueel het verhaal van de twee mannen en de ontwikkeling van hun ambigue relatie. Vigas houdt die ambiguïteit van de gevoelens van de twee mannen de hele film lang vast, maar drukt met zijn visuele stijl soms juist ook gevoelens uit van de mannen, die ze zelf moeilijk of niet bespreken. Ondanks de verder sobere en haast minimalistische stijl, communiceert Vigas zo toch heel visueel. Daarnaast heeft het duo af en toe ook veelzeggende conversaties, zoals wanneer ze het over de relaties met hun vaders hebben. Waarin niet alleen weer de klassenverschillen naar voren komen, maar ook deels de bron van hun eigen aparte relatie onthuld wordt, die begint bij beider relaties met hun vaders.
Die relatie wordt uiteindelijk, na het seksuele begin en de vader-zoonverhouding daarna, toch homoseksueel. Tot ontzetting van Armando, want zodra de hetero veronderstelde Elder de genegenheid van Armando accepteert en wil beantwoorden komt Armando erachter dat hij nooit trek had in een fysieke seksuele relatie. Uiteraard tot verwarring van Elder, die dat vervolgens niet accepteert. Hun eerdere gebrek aan duidelijke, open communicatie over hun ingewikkelde en veranderlijke verlangens en gevoelens wreekt zich hier. Vigas en coauteur Guillermo Arriaga (Babel, 21 Grams) verkennen in hun sterke Desde Allá allerlei vormen van relaties en banden tussen mannen, inclusief geweld, seks en de impasse tussen willen wat je niet kunt krijgen en niet willen wat je wel kunt krijgen.
