Kubo and the Two Strings
Recensie

Kubo and the Two Strings (2016)

Prachtig vormgegeven kunstwerkje uit de stal van LAIKA’s animatiestudio.

in Recensies
Leestijd: 3 min 26 sec
Regie: Travis Knight | Cast: Art Parkinson (Kubo), Charlize Theron (Monkey), Matthew McConaughey (Beetle), Ralph Fiennes (Moon King), Rooney Mara (The Sisters), George Takei (Hosato), e.a. | Speelduur: 101 minuten | Jaar: 2016

Denk je aan animatiefilms, dan denk je aan Disney. Of aan de creatieve breinen van Disneys dochtermaatschappij Pixar. Of wellicht aan Dreamworks, die andere populaire animatiestudio. Waarschijnlijk denk je niet meteen aan LAIKA Entertainment, een wat kleiner, in 2005 opgericht productiebedrijf dat zich specialiseert in stop-motionanimatie. Toch heeft de studio in zijn relatief korte bestaan al een aardig cv opgebouwd met titels als Coraline, ParaNorman en The Boxtrolls, kleinschalige films die bol staan van sfeer en een herkenbare, artistieke vormgeving waar honderden uren aan handarbeid in heeft gezeten. Die kenmerkende stijl is misschien nog fraaier dan ooit terug te vinden LAIKA's nieuwste productie. Het betoverende Japanse sprookje van Kubo and the Two Strings schaart zich onmiddellijk tussen het fraaiste werk van de studio tot nu toe.

Samen met zijn moeder leeft de eenogige Kubo verscholen in een grot nabij een klein dorpje. Zijn moeder is op de vlucht geslagen voor haar vader, de boosaardige Moon King die Kubo’s vader, de legendarische samoerai Hanzo heeft gedood. Kubo zelf draagt de grootste zorg voor het huishouden, aangezien zijn moeder sinds de dood van haar man het grootste gedeelte van de dag in een catatonische staat verkeert. Kubo staat bekend als een getalenteerd verhalenverteller. Dagelijks speelt hij de avonturen van zijn overleden vader na op zijn gitaar, een magisch instrument waarmee papier omgevouwen wordt tot ingewikkelde origamikunst, die de verhalen moeten verbeelden. Aan zijn veilige bestaan komt echter abrupt een eind wanneer zijn schuilplaats wordt ontdekt. Plotseling wordt Kubo in de voetsporen van zijn vader geworpen en dient hij op zoek te gaan naar diens magische wapenuitrusting die hem zal helpen zijn grootvader te overwinnen. Hierbij krijgt hij de hulp van twee ongebruikelijke metgezellen: een strenge witte aap en een maffe, heldhaftige kever.

Wat meteen in het oog springt is de verbluffende, herkenbare vormgeving van Laika, waarin de studio zich dit keer overtroffen lijkt te hebben. Tot in de kleinste details is zichtbaar veel moeite gestoken in het met de hand creëren van de verschillende locaties, figuurtjes, outfits en haren. Het resultaat is schitterend en de diverse kleurrijke, schilderachtige plaatjes ademen volop sfeer. Hier en daar wordt de kenmerkende stop-motionanimatie wat aangevuld met computeranimatie, maar nergens hoeft de film aan charme in te boeten. Van de gebruikelijke houterigheid die bij stop-motion komt kijken is zelfs geen spoor te bekennen: zelfs de actiescènes ogen – mede dankzij de soms uitstekende cameravoering – bijzonder vloeiend en doen nauwelijks onder voor de gemiddelde avonturenspeelfilm. Een uitzonderlijke prestatie, aangezien je er tijdens het kijken nauwelijks bij stil staat dat er voor het filmen eerst nog vele uren zijn gestoken in het zorgvuldig in elkaar en op hun plaats zetten van alle figuurtjes door een voltallig productieteam.

Het verhaal van Kubo and the Two Strings is verraderlijk simpel. Op het eerste gezicht bevat de film alle elementen van een klassiek avonturenverhaal: een jonge held wordt onder de hoede genomen door een oudere mentor, gaat op zoek naar magische wapens en ontdekt zijn eigen krachten die hem moeten helpen de vijand te overwinnen. In dit klassieke avonturenverhaal zitten echter een stuk volwassenere thema’s verborgen over rouwverwerking, vergiffenis en hoe bepaalde herinneringen in leven gehouden kunnen worden door het vertellen van verhalen. Een boodschap die in tegenstelling tot een hoop andere animatiefilms er nergens te dik bovenop wordt gelegd. Ook een verdienste van de uitstekende stemmencast, waarbij Charlize Theron en Matthew McConaughey – toch geen typische acteurs die hun stem aan dergelijke producties verlenen – de film van hart en ziel voorzien.

Daarmee heeft Kubo and the Two Strings eigenlijk alles in huis wat een goede animatiefilm zou moeten hebben: een tot de verbeelding sprekend avontuur, humor, ontroering, en een diepere laag. Maar bovenal biedt de film een prachtig vormgegeven wereld waar je je vanaf de eerste minuut volledig in kunt verliezen. Een klein kunstwerkje dat het verdient om gezien te worden.



Lees ook ons eerdere interview met Travis Knight, CEO van LAIKA en regisseur van Kubo and the Two Strings.