Regie: Christoper Langdon | Scenario: Christoper Langdon | Cast: Jahi Di'Allo Winston (Kevin Presley), David Harbour (Ernest), Anthony Mackie (Frank Presley), e.a. | Speelduur: 126 minuten | Jaar: 2023

Een spookhuis verandert voor even in een attractie, wat We Have a Ghost zelf ook is. Lastige tiener Kevin en zijn familie betrekken een verdacht spotgoedkoop huis. Kevin raakt niet onder de indruk van spook Ernests bangmakerij en sluit een vriendschap. Al snel weet ook de rest van de familie er van, waaronder de altijd achter makkelijk verdiend geld aanzittende vader Frank, die met internetvideo's van het fenomeen een ware hype veroorzaakt. Ondertussen probeert Kevin samen met zijn rebelse buurmeisje Joy het mysterie rond Ernest op te lossen, die nergens een actieve herinnering aan heeft.

Alle gebeurtenissen vervlechten zich efficiënt in elkaar, alsof het scenario van chatGPT komt. Vlug laat de film de standaard schrikmomenten van een spookhuis achter zich voor een feel-goodfilm, waarin Franks geldzucht en de CIA alle gezelligheid met Ernest bedreigen. David Harbour (Stranger Things) speelt het spook innemend, wanneer hij verlegen zich opent voor het contact met de levenden. Gehuld in ouderwets bowlingshirt valt hij goed uit de pas versus de schematische personages, die zich zo tot elkaar verhouden dat er maximaal sentiment uit kan worden gewrongen.

De vraag of een gebroken familie weer naar elkaar toegroeit, of dat een paranormale wetenschapper van de CIA wroeging zal voelen, levert weinig spanning op. We Have a Ghost raast vlot over de voorspelbare verhaallijnen. Sommige wendingen voelen gemakzuchtig aan, wanneer bijvoorbeeld Ernest niet onzichtbaar wordt omdat er nu eenmaal een achtervolgingsscène moet komen. Kevin en Joy weten met hun knipogende dialoog die inconsequentie niet weg te nemen.

Voor even kent Ernest's mysterie een moreel conflict, maar dat lost zich al snel op, zodat alleen voor de hand liggend sentiment blijft hangen, inclusief zoetsappige pianodeuntjes. Tom Bower als ongeloofwaardig sterke laatste horde voelt daarom als een teleurstellende climax. Vanaf het begin waart de kennis rond in elk gedegen shot, dat het publiek moet krijgen wat het wilt, zonder al te veel frictie.

We Have a Ghost jakkert wel in aangenaam tempo door net zoals de dialogen vlot vallen. Daarom slaagt We Have a Ghost wel als attractie. Naast Harbour is ook Jahi Di'Allo Winston sympathiek als langzaam loskomende tiener, met een precies hyperactief genoeg handlanger. We Have a Ghost maakt ook kien gebruik van het spook als derde wiel in een spannende autorace, en wanneer een nepmedium en haar crew als enige personages daadwerkelijk moeten griezelen bij een bezoek aan het spookhuis. De mengeling van horror, komedie en feel-good cliché's (iets wat regisseur Christopher Langdon vaker doet) amuseert daarom wel.

We Have a Ghost is te zien bij Netflix.