Regie: Miles Warren | Scenario: Ben Medina, Miles Warren | Cast: Jalyn Hall (Darious), Trevante Rhodes (Porter), Shamier Anderson (Malcolm), Shinelle Azoroh (Monica), e.a. | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2022

Bruiser volgt de tiener Darious, die in de zomervakantie zijn ouders en oude vrienden weer opzoekt na maanden op een kostschool gezeten te hebben. Na een gevecht met zijn vrienden dwaalt hij rond totdat hij de coole einzelgänger Porter tegenkomt. Porter blijkt echter een geschiedenis te hebben met Darious en zijn ouders, wat voor spanningen zorgt. Zulk een verhaal is al ontelbaar keer verteld, maar Bruiser is de moeite waard vanwege de fantastische sfeer die wordt gecreëerd.

Darious gaat naar huis vanwege de zomervakantie en dat is te merken in elk shot. De goudgele gloed van de zon is in de eerste helft van de film overal aanwezig. Langzame en kalm geschoten scènes met trage muziek eronder versterken de lome sfeer die over vele hete zomerdagen valt. Als de spanning rondom het gezin toeneemt, wordt dat gereflecteerd in het kleurgebruik. De afstandelijke sfeer van nachtelijke scènes in blauw neonlicht staat in sterk contrast tot de gele warmte van het begin.

Naast het kleurgebruik wordt de veranderende sfeer ook zeer goed weergegeven door de cameravoering. In het begin is er nog niet zo heel veel aan de hand met de personages en is er tijd voor lange shots en interessante composities. Een van de hoogtepunten is de interessante camerahoek die is gekozen voor een scène in een reuzenrad. Naarmate de film vordert worden ook de shots wat 'saaier' omdat er meer gebeurt met de personages en daar dus meer aandacht voor is. Al is er ook in de climax hier en daar een oogstrelend mooi shot te vinden.

Het meest gebruikte instrument in de muziek van Bruiser is een viool. De plotselinge 'uithalen' van de viool contrasteren soms met de lome sfeer in het begin, om het gevoel van ongemak te versterken dat Darious heeft nu hij niet meer op de kostschool is. Daarnaast verbindt de viool Darious met zijn moeder, die vioollessen geeft. Visueel ligt de focus op de relatie tussen zoon en vader, dus is het leuk dat op de geluidsband juist de relatie tussen moeder en zoon benadrukt wordt, zodat ook deze relatie niet vergeten wordt.

Het script steekt goed in elkaar. Elke scène en zelfs bijna elk gesproken woord is een begin voor iets wat later terugkomt. Uitzonderingen hiervoor zijn de paar scènes met Darious en zijn vriendin, maar die nemen niet heel veel tijd in beslag. Helaas is het verhaal wel erg voorspelbaar. Alle grote en belangrijke ontwikkelingen zijn van mijlenver aan te zien komen en zelfs binnen de meeste gesprekken is te makkelijk om exact te voorspellen waar dezen heengaan.

Dit onoriginele verhaal en de lome sfeer maken Bruiser vooral in het begin ook heel traag. De pauzes tussen twee zinnen in de voorspelbare dialogen duren namelijk telkens net een milliseconde te lang. Bruiser heeft veel dialogen en dus tellen die milliseconden al snel bij elkaar op. Als de lome sfeer halverwege plaatsmaakt voor een gespannen en afstandelijke sfeer, versnellen ook de dialogen, maar dat maakt het begin niet minder saai.

Bruiser is te zien bij Disney+.