Regie: Nora Twomey | Scenario: Meg LeFauve | Cast (stemmen): Charlyne Yi (Magda), Judy Greer (Soda), Diane Wiest (Iris), Leighton Meester (Sasha), Jacob Tremblay (Elmer Elevator), e.a. | Speelduur: 103 minuten | Jaar: 2022

De populariteit van het vreemde kinderboek My Father's Dragon van Ruth Stiles Gannett is moeilijk te verklaren, dus is het een raadsel waarom animatiestudio Cartoon Saloon (The Breadwinner) het wilde verfilmen. Maar door het verhaal geheel om te gooien hebben de makers er toch iets moois van weten te maken.

Hoofdpersoon Elmer Elevator, de vader van de verteller die zowel in het boek als in de film geen personage zijn, wil koste wat kost de failliete winkel van zijn moeder opnieuw opstarten. Na een tip van een pratende kat (een te weinig in de film aanwezige Whoopi Goldberg) vertrekt hij naar een toverachtig eiland om een heuse draak te kunnen exploiteren om aan startkapitaal te komen. Daar aangekomen blijkt de draak reeds op wrede wijze te worden gebruikt om te voorkomen dat het eiland zinkt en het bewoners verdrinken.

De angst van de dieren op het eiland om te verdrinken wordt dik aangezet, maar weerhoudt Elmer er niet van draakje Boris te bevrijden. Het ontwerp van Boris is op verzoek van de schrijfster precies uit het kinderboek overgenomen en dat blijkt een goede zet. Met streepjes, sproetjes en hangoortjes is deze draak onweerstaanbaar schattig en het slissende stemgeluid van Gaten Matarazzo blijkt de perfecte casting om dit personage tot leven te wekken.

Helaas komt Boris in het begin vooral irritant over wanneer hij weinig zin lijkt te hebben om zijn taak als draak te vervullen. Dat verandert gelukkig als het verhaal meer de diepte in gaat. Het gelijknamige kinderboek heeft een oppervlakkigere insteek, met dieren die Boris gebruiken om vliegend de rivier over te steken. In de film proberen deze dieren wanhopig hun eiland van de ondergang te redden en maken daardoor de verkeerde keuzes. Dit creëert een veel interessanter en oprechter conflict. En de link met de gevolgen van klimaatverandering is natuurlijk snel gelegd.

Boris blijkt naar het eiland te zijn gestuurd om te voorkomen dat het zinkt, maar hij weet niet hoe hij die taak moet uitvoeren. En dus vertrekken hij en Elmer op een queeste om dit uit te zoeken, onderwijl op de vlucht voor de dieren die liever zien dat de draak vastgebonden tot in de eeuwigheid het eiland boven water houdt. Dat de dieren en Boris in principe allebei hetzelfde doel hebben maakt het verhaal wel een beetje vaag. De allerkleinste kijkers zullen zich waarschijnlijk dan ook afvragen waarom alle beestjes niet gewoon samenwerken.

Gelukkig is de film niet zo verwarrend als het boek, dat Elmer letterlijk oeverloos naar de draak aan de rivier laat zoeken. In het boek komt Boris pas in het laatste hoofdstuk voor en is hij bijna net zo afwezig als de verteller - en dat terwijl beiden onderdeel zijn van de titel. Dat Boris nu een groot deel van de tijd in beeld is, zorgt voor een completer verhaal. Het is dan ook een mooi moment wanneer hij eindelijk de moed vindt om zijn drakentaak te vervullen, ook al komt dit enigszins uit de lucht komt vallen.

Desondanks is het einde ontroerend en is de animatie prachtig. De dieren hebben bijna allemaal net zo'n apart ontwerp als Boris om bij elkaar te passen, en de kleuren zijn levendig en sprankelend. Zelfs de grimmige stad waar Elmer en zijn moeder wonen leeft op door goed gekozen vormgeving. De film heeft het karakter van een kinderboek weten te behouden, door de personages een uiterlijk te geven dat past bij de tweedimensionale animatievorm, zonder dat het gesimplificeerd overkomt. Het eindresultaat is een zeldzame boekverfilming die beter is dan het origineel.

My Father's Dragon is te zien bij Netflix.