Melissa McCarthy heeft de lach aan haar kont hangen. De komische actrice mag dan niet altijd in de meest opzienbarende komedies optreden, ze weet haar rollen vrijwel altijd naar zich toe te trekken en met haar geweldige gevoel voor timing het niveau een paar tandjes op te krikken. McCarthy heeft haar succes echt niet aan haar rubensfiguur te danken, al is ze niet bang om er de spot mee te drijven. Vrouwen kunnen zich met de actrice vereenzelvigen en mannen vinden haar charmant en benaderbaar. Misschien wel de beste komedie op het cv van McCarthy was het spionagevehikel Spy dat vorig jaar verscheen. Moeilijk te evenaren en dat lukt McCarthy dan ook zeker niet met het wankelende The Boss waarin ze de zelfverzekerde zakenvrouw uithangt. Maar wederom is het Melissa McCarthy die de film maakt en ontstijgt.
Michelle Darnell heeft geen gemakkelijk leven gehad, maar dat heeft haar juist bikkelhard gemaakt. Ze is opgegroeid in een weeshuis, maar geen enkel pleeggezin wilde de grofgebekte zelfverzekerde jongedame hebben. Dus werd Michelle keer op keer weer na een proefperiode bij de nonnen gedropt. Als volwassen vrouw heeft dit haar weinig gedeerd. Michelle is uitgegroeid tot een succesvol zakenvrouw met kortpittig kapsel. Ze heeft bestsellers op haar naam staan en vult hele voetbalstadia met haar optreden waarin ze het podium deelt met dansers, rappers en confettikanonnen. Dan keert het tij. Voormalig zakenpartner en huidig aartsvijand Renault (een dwerg die gewoon Ron heet en uit Jersey komt) weet haar zwart te maken wegens handel met voorkennis en Michelle draait de bak in. Als ze na maanden het gevang verlaat zweert Michelle wraak. Ze mag dan alles en iedereen kwijt zijn; ze is een vechtertje dat vastbesloten is zich weer naar de top als het lievelingetje van Amerika op te werken. Desnoods door met een groep brutale meisjesscouts brownies te verkopen.
The Boss werd opgetrokken door McCarthy samen met haar man Ben Falcone die naast het gedeelde schrijfwerk ook voor de regie tekende. Dit is net als bij een eerdere samenwerking tussen de echtlieden een project dat helemaal rondom McCarthy geschreven is. Ze speelt zo'n bepalende rol dat alles om haar heen verbleekt. Dit is zelden storend door de aantrekkingskracht en humor van de hoofdrolspeelster, maar deze aanpak degradeert al haar tegenspelers, onder wie Kristen Bell, Game of Thrones-ster Peter Dinklage en Kathy Bates, tot eenvoudige aangevers zonder eigen bestaansrecht. Hier komen ook nog eens de uiterst dominante natuur van Michelle en het flinterdunne verhaaltje bij. Als je McCarthy dan niet trekt dan valt er bitter weinig te beleven en veel te ergeren bij deze komedie die zich afspeelt in en rond Chicago. Alles valt en staat dus met de comédienne die garant staat voor een aantal hilarische momenten en ongeveer de hele speelduur met onbegrijpelijke hoge coltruien en kragen de boel bij elkaar commandeert.
Falcones onewomanshow excelleert in geïsoleerde scènes die nog het best kunnen worden omschreven als sketches. Een hilarische, wellicht iets te uitvoerige verhandeling over de vrouwelijke voorgevel en beha's tussen McCarthy en Bell bijvoorbeeld, of een enorm straatgevecht tussen rivaliserende scouts die elkaar finaal afmaken. Deze sterke momenten worden aaneengeregen door veel flauwigheden en, nog vele malen ernstiger, een verhaaltje dat werkelijke alle kanten opgaat en al vroeg uitgeblust is. Het trauma van Michelle, die het altijd alleen heeft moeten zien te rooien en geen familiegevoelens kent, moet nog zorgen voor een geforceerde emotionele lading. Dit wordt voorspelbaar gekoppeld aan Michelles voormalig manusje-van-alles Claire en haar dochter. Als je dit de makers kunt vergeven dat vergt een groot hart ¬plus een McCarth-fan bent dan zal dit je weinig kunnen schelen. The Boss is een rommelig bij elkaar geraapt zooitje met een handjevol geniale vondsten en met een echte ster in de spotlights.
