Wawa wordt verliefd op Dain. De langzaam ontluikende liefde is mooi om te zien en iedereen gunt het duo al het geluk van de wereld. Maar het mag niet zo zijn: het stamhoofd staat de relatie niet toe. Wawa is uitgehuwelijkt om de vrede met een rivaliserende stam te bezegelen. Dit uiteraard tot grote onvrede van het duo, dat besluit te vluchten. Het verhaal doet denken aan Shakespeares Romeo & Juliet en vele afgeleiden. Toch heeft Tanna iets speciaals.
Dat speciale ligt vooral in de setting van de film. Tanna is opgenomen op het gelijknamige eiland in Vanuatu. De prachtige ongerepte natuur is de locatie waar de Yakel wonen, een stam die nog leeft volgens de Kastom, hun traditionele normen en waarden. De film laat zien hoe Wawa en Dain de traditie van uithuwelijking uitdagen en een eigen keuze maken.
Het feit dat het verhaal zich in de jaren tachtig écht afspeelde, doet je vragen stellen bij tradities. Hoe ver moet je gaan om de normen en waarden van je voorouders te respecteren? Is het uithuwelijken van vrouwen om vrede te bewerkstelligen nog wel van deze tijd van individualiteit en zelfbeschikking? Of is het beter om vrede op andere manieren te bezegelen? Waarschijnlijk wel en dat is dan ook de boodschap die je mee kunt nemen na het zien van Tanna.
De lokale setting maakt de film bijzonder. De rollen worden gespeeld door leden van de Yakel. Het stamhoofd, de medicijnman en de krijgers zijn dat in werkelijkheid ook. Zij konden geen van allen lezen of schrijven en dus is vrijwel de hele film geïmproviseerd. Het lijkt erop dat regisseurs Dean en Butler daarom de slimme keus hebben gemaakt veel rituelen te laten zien. Daardoor is Tanna redelijk goed geacteerd, hoewel in sommige scènes de cast op zn best houterig te noemen valt.
De vele rituelen maken van Tanna een beetje een antropologische studie. Je leert veel over de cultuur van de Yakel en de manier waarop er nog door sommige gemeenschappen geleefd wordt. Interessant om te zien is bijvoorbeeld hoe er een vredesvergadering plaatsvindt. De rivaliserende stammen ontmoeten elkaar op een open plek en bespreken daar de voorwaarden voor de vrede. Vooraf mogen vrouwen ook aanwezig zijn, maar zodra het over politiek gaat, worden ze weggestuurd. De onderhandelingen vinden plaats onder toeziend oog van een stamoudere.
Tanna schiet tekort op momenten dat echt geacteerd wordt. De liefde tussen Wawa en Dain spat niet echt van het scherm af, al zou dat kunnen liggen aan de waarop de Yakel hun gevoelens uiten. Het voornaamste probleem is het ongeïnspireerde verhaal, of dat nou echt gebeurd is of niet. Regisseurs Butler en Dean hadden er ook voor kunnen kiezen om niet álle traditionele noten aan te slaan in hun film. Dat is jammer, maar de couleur locale wordt er niet minder boeiend van.
