Wat is er toch aan de hand met Robert De Niro? Het ene moment speelt hij een aangrijpende rol in potentieel Oscarmateriaal, het volgende is hij te zien in een matige thriller, romkom of komedie die ver beneden het peil van een dergelijk gelauwerd acteur ligt. Toegegeven, elke acteur heeft behoefte aan wisselende inhoud om aan het publiek enerzijds zijn veelzijdigheid te bewijzen en zichzelf anderzijds even te laven aan de luchtiger materie. Dat is de aard van het vak. Maar met Dirty Grandpa maakt De Niro het nu wel heel bont. De goede man zet zichzelf volledig voor schut in een door botte seksgrappen voortgestuwde klucht die domweg maar geen lach oplevert, maar vooral een exces aan plaatsvervangende schaamte teweegbrengt.
Dirty Grandpa is een roadmovie waarin grootvader en kleinzoon nieuw inzicht krijgen in hun relatie. De lange weg dient voor de stijve, overdreven verantwoordelijke Jason naar een verlossing van zijn naderende passieloze huwelijk te leiden, aldus hoopt opa Dick (een vast niet toevallig gekozen voornaam). De ouwe viespeuk ziet voor zichzelf de rit echter bij voorkeur eindigen in de vagina van een onderweg tegen het fraaie lijf gelopen hitsige studente. Terwijl zijn geliefde vrouw amper de week ervoor begraven is. Na vijftien jaar zonder seks gezeten te hebben is het tijd om eens stevig van bil te gaan tijdens de Spring Break in het zonnige Florida. En dus mag Jason hem tussen alle huwelijksvoorbereidingen door daar even heen rijden. Een verstandig mens had geweigerd, maar blijkbaar was de opa ooit een rolmodel voor de knul, en dus gaat het duo op pad. Waarop kleinzoon en publiek door de oude schavuit in een politiek volslagen incorrect, maar bovenal pijnlijk onleuk avontuur gestort worden, waarbij de grollen over seks, drugs en lichaamssappen niet aan te slepen en vooral moeilijk te verteren zijn.
Het moet gezegd worden, De Niro lijkt zichzelf wel te vermaken in de rol van bejaarde smeerlap. Misschien omdat hij zich nooit eerder zo mocht laten gaan qua schunnigheid. Fijn voor hem, maar pret op de set levert helaas niet automatisch een lollige film op. Daarvoor moet toch echt iets meer geboden worden dan een ellenlange reeks 'cocks' en 'asses'. Chemie tussen de twee hoofdrolspelers bijvoorbeeld. Helaas blijkt Zac Efron nog lang niet opgewassen tegen het talent van zijn tegenspeler. Waar Dick bij vlagen nog charmant overkomt, blijft Jason een saai personage dat een hopeloos voorspelbaar traject van A naar B doorloopt, waarbij A zijn huidige levenloze baan en huwelijk vormt en B de ontsnapping hieraan in een relatie met een leuk meisje, van wie we al direct weten dat zij veel beter bij hem past. De weg naar deze toch al zo voor de hand liggende uitkomst is geplaveid met puberale kolder waarin weinig acteurs zich zouden kunnen handhaven. Efron kan helaas niet onder die groep geschaard worden. De Niro technisch wel, maar het blijft confronterend om hem in een dergelijke rol te zien, in de volledige wetenschap dat zijn talent verspild is aan dit pismelige scenario. En passant worden ook de capaciteiten van begenadigd comédienne Aubrey Plaza en oudgediende Danny Glover nog even verkeerd uitgemolken in de rollen van respectievelijk dellerige stoeipoes en secondaire oude goorlap.
Vraagtekens mogen gerust geplaatst worden bij Dirty Grandpa, waarin opa feitelijk probeert het huwelijk van zijn kleinzoon te verwoesten tijdens een persoonlijke queeste naar seks met jongedames. Een verkapte satire wellicht? Een ode aan onsympathieke types? Of gewoon een boertige klucht die garant staat voor uitsluitend platte grappen voor mensen zonder smaak? Het laatste is zonder meer het geval. Het gebrek aan respect voor acteertalent terzijde, blijkt er werkelijk niets heilig in Dirty Grandpa. Incorrecte grappen over verstandelijk gehandicapten, verkrachting, racisme en wapenmisbruik volgen elkaar in een dikke anderhalf uur aan de lopende band op. Maar seks en drugs vormen de hoofdmoot, waarin Efron onderworpen wordt aan een lange reeks uitspattingen. Naakt op een motor aan de crack, piemelgrappen met een kind, het (rubberen) geslachtsorgaan van opa in zijn gezicht... niets blijft hem en ons bespaard. Ondanks alle schuttingtaal en lichaamsdelen blijft het toch opvallend preuts. Als er bijvoorbeeld echt seks bij komt kijken, blijven de kleren netjes aan.
Het tekent de hypocrisie in de hedendaagse Amerikaanse 'raunchy comedy', waarin stoere praatjes gepaard gaan met kleine hartjes en gebrek aan lef als het erop aankomt. Maar Dirty Grandpa kent wel degelijk lef. Namelijk het lef om het imago van een respectabel acteur als Robert De Niro volledig te grabbel te gooien. Bij wie leggen we de schuld? Bij de kersverse scenarist, die hierna Bad Santa 2 gaat pennen (joepie!)? Bij de regisseur, die een nieuw hoogtepunt in smeerlapperij lijkt te willen neerzetten? Of toch bij De Niro zelf, die heus wel wat meer zelfrespect mag tonen bij het uitzoeken van rollen?
