The Other Boleyn Girl is gebaseerd op de bestseller van Philippa Gregory en gaat over de zusjes Anne en Mary Boleyn, die in het begin van de zestiende eeuw beiden in de smaak vallen bij Hendrik VIII, de koning van Engeland. Hun liefdesdriehoek zorgt voor verdriet, angst en zelfs politieke landverschuivingen. Deze geschiedenis is al tijden geliefd materiaal en vormt nu dus weer eens de basis voor een film, dit keer geregisseerd door voormalig tv-regisseur Justin Chadwick.
De kunst van het vrouw-zijn, dat is mannen laten geloven dat zij de touwtjes in handen hebben. Het is een les die de diva Anne maar al te graag van haar moeder aanneemt. Anne Boleyn is de naam van de vrouw die Engeland tot op zijn grondvesten heeft doen schudden. Hendrik VIII pleegde overspel met haar en praatte dit vervolgens goed door van kerk te veranderen, iets wat zijn minstens zo beroemde dochter Elizabeth hem niet in dank moet hebben afgenomen. Hierdoor kreeg zij namelijk een paar decennia later in een akelige strijd de Spaanse katholieken voor haar kiezen. Maar dat wisten we al van Elizabeth: The Golden Age. De geschiedenisles van het Boleynschandaal is ook bekend: vooral haar onthoofding is legendarisch. De versie die de film voorschotelt, benadert alles echter vanuit een iets ander perspectief. Annes zusje Mary heeft nu ook een hoofdrol.
Er is echt ongelooflijk veel mis met deze film. Het Grote Clichéboek is veel te vaak opengeslagen: Anne is vrij van geest? Dan rijdt ze minimaal een hele scène op een paard. De zusjes Boleyn hadden ook nog een broer? Dan casten we een veel te aantrekkelijke jongeman met puppyogen, hoeft ie meteen niks meer te zeggen. Karikaturen zijn aan de orde van de dag, want teveel personages uitdiepen komt de speelduur natuurlijk niet ten goede. Het duurt dik een uur voordat The Other Boleyn Girl alsnog kan overtuigen, maar dat is noch aan de acteurs, noch aan de regisseur te danken.
Wat de personages betreft, wordt er maar bar weinig aan de verbeelding overgelaten. De twee zusjes Boleyn zijn tegenpolen, maar hebben elkaar onvoorwaardelijk lief. Dat is, ondanks het cliché, een insteek die de moeite waard is. Hun gekonkel op het hof is echter eerder lachwekkend dan zorgwekkend, al denkt de familie Boleyn daar zelf heel anders over: zij zien het net zich steeds nauwer om zich sluiten. Zelfs het chagrijnige gezeur van moeder Lady Elizabeth mag niet baten: zij is een feminist die gezien de omstandigheden helemaal geen feminist kan zijn.
Anne wel, maar die gooit dan ook haar dijen in de strijd. Halverwege de film komt hierdoor alles goed op gang. Regisseur Chadwick redt zijn eer doordat de film uiteindelijk een dik aangezette hofsoap blijkt. Het einde is natuurlijk al lang bekend, maar een brok in de keel weet de film uiteindelijk nog op te wekken zelfs. Dat is niet eens zozeer de verdienste van Natalie Portman en Scarlett Johansson. Zij zijn beiden niet op dreef. Ze zijn adequaat, maar meer ook niet. Een enigszins lachwekkend accent is hier debet aan, maar ook het aantoonbare gebrek aan inzicht van beide actrices in de complexe relatie tussen de zusjes is nogal storend. Anne en Mary hebben een diepgewortelde afgunst voor elkaar, maar tot heel veel meer dan boze blikken of harde woorden komt het niet. Vooral Johansson lijkt het allemaal niet begrepen te hebben. Met verbaasde hertenogen maakt ze constant een fletse indruk.
Wat is dan de reddende factor van The Other Boleyn Girl? Het script! Stiekem is het scenario waanzinnig goed geschreven - juist omdat het van ieder mogelijk cliché toch nog iets oprechts heeft weten te breien. Peter Morgan schreef eerder al The Queen, eveneens een sterk staaltje schrijverschap. Zonder zijn inbreng zou de productie niks om het lijf hebben gehad.
King Henry zelf heeft slechts een bijrol, en dat is maar goed ook. Zoals Eric Bana hem vertolkt had hij echt niet nog langer in beeld gemogen. De koning is aanvankelijk charismatisch en vorstelijk (wat door Bana geïnterpreteerd wordt door parmantig te lopen), vervolgens lustig (Bana ontbloot zijn bovenlijf) en uiteindelijk krankzinnig (Bana zet zijn ogen iets verder open). The Other Boleyn Girl is nu al dé clichéfilm van het jaar, maar alles afwegend is dat helemaal niet zo erg. Alleen omdat Peter Morgan dat ook heel goed doorhad.
