En weer een remake van een Aziatische horrorfilm. Sinds The Ring en The Grudge, wat nog redelijke pogingen waren om gruwelen van Aziatische makelij om te zetten naar westerse, is er maar weinig goeds in de bioscoop verschenen. Zoals het de westerse filmmaatschappijen betaamt, dient er eerst een aantal vervolgen te worden uitgeperst, zodat de formule echt helemaal kan worden uitgemolken. Die vervolgen zijn zonder uitzondering inferieur aan hun voorganger en al helemaal aan het origineel. Laten we hopen dat er op The Eye geen vervolg komt, want regisseurs David Moreau en Xavier Palud hebben op effectieve wijze alle interesse in Jessica Albas mysterieuze visioenen om zeep geholpen.
Jessica Alba speelt in The Eye de blinde violiste Sydney Wells die op het punt staat een oogoperatie te ondergaan, waardoor ze eindelijk weer zal zien. Ze wordt bijgestaan door haar zus Helen die zich schuldig voelt over haar zus blindheid. De operatie verloopt voorspoedig en na het afnemen van het verband begint Sydneys herstel. In de weken die haar ogen nodig hebben om weer goed te functioneren, bevindt ze zich in een wereld van vlekken, vage kleuren en onherkenbare schimmen. Aanvankelijk lijkt alles goed te gaan, totdat Sydney akelige visioenen begint te krijgen. Grijze wezens die voornamelijk uit grauwende monden lijken te bestaan, beginnen op te duiken en personen die doodgaan of dood zijn lopen weer rond. Sydney vertrouwt haar nieuwe ogen niet en begint zich af te vragen wie haar donor eigenlijk was. Met hulp van dr. Paul Faulkner probeert ze erachter te komen wat de reden is voor haar verstoorde gezichtsveld.
De eerste twee aktes van The Eye zijn helemaal zo slecht nog niet. Ondanks een wat voorspelbaar verhaal, wordt de spanning opgebouwd, heerst er een donkere, sombere atmosfeer die het verhaal mooi ondersteunt en zijn er de nodige schrikmomenten. Zelfs Alba is te pruimen als blinde Wells, die zonder het te willen een blik kan werpen op het leven aan gene zijde. Haar acteerwerk is niet doorspekt met talent, maar voor het grootste gedeelte is dat irrelevant, aangezien haar gezichtsuitdrukking voornamelijk bang moet uitbeelden. En laat Alba dáár nu net goed in zijn. Ook het half-slapende, marionetachtige spel van Alessandro Nivola kan nog door de beugel. En hoewel er geen revolutionair verhaal wordt weggezet, zijn de effecten adequaat, is er een aantal leuke vondsten en lijkt het allemaal nog wel de goede kant op te gaan.
Jammer genoeg wordt in de laatste dertig minuten van de film al het voorgaande voor het gemak even aan de kant gezet om een geforceerde oplossing voor Sydneys visioenen te fabriceren. Sydney en dr. Faulkner reizen voor de ontknoping af naar Mexico en lijken daar in een geheel andere film te spelen. Weg is de donkere, sombere sfeer, weg is de spanning en weg zijn de leuke vondsten. Het dorre, oranje landschap van Mexico steekt zo af tegen de blauwige, schemerige straten van Los Angeles en de plot neemt zon belachelijke wending dat de continuïteit van het hele verhaal ernstig wordt verstoord en het kleine beetje logica dat de makers hadden opgebouwd, in één klap verloren gaat. Zelfs de zogenaamd slim bedoelde verwijzingen naar beelden eerder in de film voelen als een achteraf bedacht plotpunt; een halfslachtige poging om twee losstaande verhalen aan elkaar te koppelen. Deze laatste akte is echt de genadeslag voor een film die het toch al niet moest hebben van zijn sterke verhaal.
Regisseurs Moreau en Palud werkten eerder al samen aan Them en toonden daarin dat ze wel degelijk aanleg hebben voor het opbouwen van een spannende sfeer en het creëren van overtuigende schrikmomenten. In het eerste gedeelte van The Eye laten ze zien dat ze die kennis kunnen toepassen op een ondermaats verhaal dat nogal wat clichés bevat en niet bijster origineel is. Er wordt een aardig begin opgebouwd, maar door de erg gemiddelde acteerprestaties en voorspelbare plotwendingen is het een kwetsbaar geheel. Door er een onnodig en afleidend slot aan te breien hebben ze de paar punten die de film draaglijk hielden helaas ontkracht en kan The Eye aansluiten in de rij slechte Aziatische horrorremakes. Een lijst die jammer genoeg steeds langer wordt.
