Het Noord-Afrikaanse Marrakech staat bekend als de liberaalste stad van Marokko. Daar zijn ze wel wat gewend, zou je denken. Toch is de positie van vrouwen van lichte zeden problematisch. Een opvallend gegeven is dat in Much Loved van Nabil Ayouch religie een marginale rol lijkt te spelen. De vier prostituees die in het vrijgevochten portret de dienst uitmaken, hebben zich verzoend met hun ingewikkelde maatschappelijke positie. Althans zo lijkt het. Terwijl ze openlijk en schaamteloos aan de keukentafel in aanloop naar een klus in een grote villa over seks en mannen praten kennen hun levens ook een keerzijde. Ze zijn uitgekotst door hun families en worden door mannen als een object behandeld. Ze hebben enkel elkaar en dat gevoel van saamhorigheid vormt het hart van Ayouch' drama.
De dames geven ook nog wel wat tegenstrijdige signalen af. Samen staan ze hun mannetje en weten ze heel goed wat ze wel en vooral niet willen. Ze bewaken hun eigen autonomie en komen voor elkaar op zodra één van hen in gevaar komt of door een man mishandeld is. Deze situatie en de moraal veranderen echter resoluut als er geld verdiend kan worden. De dames slaan het liefst een rijke kerel aan de haak, bij voorkeur een Arabier. Als er dure juwelen in het zwembad worden gegooid duiken ze er als eksters op af. Beschamend is het schouwspel waarbij de prostituees krioelen op de vloer als er met bankbiljetten wordt gestrooid. Dan is er van die saamhorigheid en autonomie bitter weinig meer over.
Terwijl de vrouwen zich laten gebruiken als wegwerpartikelen verzuchten ze een scène later weer dat de mannen met wie ze seksen er geen moer van kunnen. De onafhankelijkheid lijkt tot de deur van de slaapkamer te reiken. Deze confuse boodschap geeft Ayouch voortdurend af. Zijn dit nu echt vriendinnen die de absolute controle over hun levens hebben? Het aanhouden van een serieuze relatie blijkt een zware, zo niet onmogelijke opgave. Als de jonge prostituee Hlima haar opwachting maakt, kan ze rekenen op de steun en bescherming van haar ervaren collega's. In hun vrije tijd trekken de dames naar elkaar toe en vallen ze naast elkaar op bed in slaap. Much Loved schippert continu tussen de roep naar emancipatie en zelfstandigheid, maar dit is een zware opgave zodra mannen en hun geld de dienst uitmaken. Dit is niet zozeer inherent aan het oudste beroep van de wereld, maar wel aan de wijze waarop het viertal in het leven staat.
In thuisland Marokko was een boel te doen om dit wankelende drama. Het overschreeuwt zichzelf in expliciete beelden (het blijft voor westerse begrippen nog behoorlijk kuis) en vrijpostige uitlatingen. De regisseur en hoofdrolspeelster Loubna Abidar werden van pornografie beticht en hun film werd verboden om vervolgens in het illegale circuit massaal gedownload te worden. Gevolg is dat Much Loved in reputatie zichzelf voorbij is gesneld. Ontleed op verhaal, karakterontwikkeling en vooral op diffuse boodschap komen vele zwakke plekken naar boven. Ayouch heeft zich vergaloppeert in de thematiek en de schijn van krachtige vrouwen. Zijn dit nu vrouwen die hunkeren naar liefde en erkenning of murw geslagen zakenvrouwen die hun principes laten varen zodra er een lucratief dealtje te sluiten valt? Het antwoord moet Ayouch ons schuldig blijven. Met louter het gegeven van een Noord-Afrikaans land en een onconventionele, uitgesproken kijk op de vrouwelijke seksualiteit gaat de filmmaker het duidelijk niet redden.
