De vluchtende man in pak op zoek naar de oorsprong van zijn opgedrongen identiteit. Hitchcock verzint het waar hij bij staat. In North by Northwest moet Cary Grant helemaal omlopen om zijn doel te bereiken en raakt bij iedere locatie dieper in de problemen.
Na een borrel in het Plaza Hotel wordt reclameman Roger O. Thornhill ontvoerd door twee mannen die denken dat ze George Kaplan te pakken hebben, een internationale spion. Na een moeizame ontsnapping probeert Roger verhaal te halen bij ene Lester Townsend die zich ophoudt in het gebouw van de Verenigde Naties. Hier moet hij echter opnieuw vluchten en smokkelt zichzelf op een trein richting Chicago. Op het station krijgt hij nog aanwijzingen toegefluisterd om de geheimzinnige George Kaplan te ontmoeten die alles zal ophelderen.
Zoals altijd bij Hitchcock is entertainment het hoogste doel en ook hier is dat goed te zien. De film bestaat voor de oohs en aahs. Ook de McGuffin, Hitchcocks plotgimmick die de spanning moet voortstuwen, is hier op volle kracht aanwezig. Hitchcock was een technisch filmer die alles uitdacht en niets aan het toeval overliet. Als het kon filmde hij alles in de studio, omdat hij daar alles kon bepalen. Van belichting tot geluid en de ruimte waarin de acteurs zich bevonden. Alle verhalen die Hitchcock heeft verfilmd zijn al duizend keer verteld. In essentie maakte hij keer op keer dezelfde films. Om het voor zichzelf interessant te houden mikte hij altijd op de intelligentie van het beeld. Hij wilde het verhaal visueel vertellen en daarmee iets universeels bereiken. Iets wat iedereen zou snappen, ongeacht de nationaliteit van het publiek. De altijd verbaasde Engelse dandy was bekender dan zijn acteurs en wist wat promotie betekende. Filmposters zeiden meer over hem dan over de film en zijn bekende cameo-optredens werden steeds eerder in de films geplaatst om de ervaring niet al te zeer te verstoren.
North by Northwest klopt. De enerverende score, het bruisende script, de visuele stijl en de perfecte cast. Alles loopt als een trein. De regisseur die de montage van de Russische avant-garde combineert met het Duitse expressionisme van Fritz Lang en F. W. Murnau laat zijn handelsmerk zien in deze film. De terecht bejubelde scène met het sproeivliegtuig en een rennende Cary Grant tussen de maïsvelden laat zijn bekende 'point of view'-methode zien. Daarin zien we lange tijd hoe Grant wacht en kijkt. Wacht en kijkt. Zijn wisselende reacties op de dingen die hij ziet worden zo een subjectief geheel en maken de sequentie af. Niet veel regisseurs halen zoveel voordeel uit een cut.
[doemaarrood]North by Northwest wordt uitgebracht in het kader van het Cary Grant-retrospectief dat van 3 juli t/m 27 augustus in het Filmmuseum wordt gehouden. Een selectie uit het programma is tevens te zien in Filmhuis Den Haag van 3 t/m 16 juli.[/doemaarrood]
