Deception
Recensie

Deception (2008)

Langdradige film die niet interessant is.

in Recensies
Leestijd: 2 min 42 sec
Regie: Marcel Langenegger | Cast: Ewan McGregor (Jonathan McQuarry), Hugh Jackman (Wyatt Bose), Michelle Williams (S) | Speelduur: 108 minuten | Jaar: 2008.

De titel van een film is één van de kritieke factoren waarmee een potentieel goede film alsnog de fout in kan gaan. Denk aan het net uitgekomen Bangkok Dangerous die bij veel Engelstaligen de flauwe associatie van Bang! Cock oproept en daarbij ook nog een werkwoord lijkt te missen (Bangkok is Dangerous?). Een ander voorbeeld is Lucky Number Slevin, geweldige film maar qua titel enorm afschrikwekkend; wat zegt het, waar gaat het over, is het wel leuk? De titel van de nieuwe thriller Deception (misleiding) geeft echter fantastisch aan wat de film in feite is.

De trailer van Deception schetst gouden bergen. De hoofdrollen zijn dan ook niet weggelegd voor de eerste de beste acteurs. Ewan McGregor kennen we onder andere als Obi-Wan Kenobi uit Star Wars en als de tot over zijn oren verliefde zingende dichter uit Moulin Rouge. Hugh Jackman is de man die met personages als Wolverine en Van Helsing een duistere indruk achterliet. Zo ook in Deception.

Jackman speelt Wyatt Bose, een jurist die in hetzelfde bedrijf werkt als accountant en doetje Jonathan McQuarry. Op een avond komt hij Jonathan ‘toevallig’ tegen en samen worden ze high in de vergaderzaal. McQuarry kijkt onmiddellijk op naar Bose die zich nooit zorgen lijkt te maken en de vrouwen voor het uitzoeken heeft. Er ontstaat een gevoelsmatig onevenwichtige vriendschap: een knappe vent als Bose die het leuk vindt om met een nietszeggende accountant als McQuarry op te trekken. Wanneer Bose hun (identieke) telefoons verwisselt, ontvangt McQuarry berichten van gewillige vrouwen die zonder hem te kennen, met hem willen afspreken. Nieuwsgierig als hij is, hapt hij toe en deelt vervolgens elke avond het bed met een andere vrouw. Veel mannen kunnen hier alleen van dromen en hij leeft deze droom. Dit spel gaat goed zolang beide partijen vreemden voor elkaar blijven. Naam en andere privé-aangelegenheden worden niet op prijs gesteld, met uitzondering van seks natuurlijk. Als McQuarry S ziet (haar volledige naam mag hij niet weten) is hij op slag verliefd. Hij weigert seks met haar te hebben om haar beter te leren kennen (ironie ten top), maar na een aantal afspraakjes worden ze in een aftandse hotelkamer overvallen en verdwijnt zij op mysterieuze wijze. Wat volgt is afpersing en een langdradig kat-en-muisspel.

Het jammerlijke aspect aan Deception is dat de verwachtingen die in de trailer en de eerste helft van de film worden opgeroepen niet worden nagekomen. De opzet fascineert, de op seks gebaseerde afspraakjes waarin McQuarry zich begeeft zijn verfrissend, maar de reden waarom hij erin wordt geluisd is afgezaagd. Hebzucht laat de wereld draaien, zullen we maar zeggen. Doordat Boses verschijning vanaf het begin al vragen opwerpt, is van een verrassingsaspect absoluut geen sprake. Er zijn nog wel een aantal onverwachte plotwendingen, maar die worden door het routinematige verloop van de film compleet tenietgedaan. Zelfs de premisse die op internet circuleert (“Wolverine neemt Obi-Wan mee naar een bar”) duidt niet op veel spektakel of cinematografische thrills. Het zijn de langdradige scènes en afwikkeling die misdadig ‘misleidend’ zijn en het predicaat thriller eigenlijk niet mogen dragen. Hier heeft de titel echter geen schuld aan, die is duidelijk genoeg.