Het gebruik van technologie is niet meer weg te denken uit onze samenleving, maar wat nu als de rollen worden omgedraaid en wij worden gebruikt door onze technologie? Zo luidt het originele idee van Steven Spielberg, de bedenker van het achterliggende verhaal in Eagle Eye. Inderdaad, dit is oude koek en die is op een gegeven moment zelfs op. In deze film zal je waarschijnlijk een paar keer opzij kijken om te zien of jij de enige bent die de film onbedoeld steeds humoristischer vindt. Na een uur rechttoe rechtane actie wil je de verlossende ontknoping meemaken die al dat geren van de hoofdpersonen kan verantwoorden in plaats van een uitleg te horen die nog ongeloofwaardiger is dan de aanloop.
Disturbia wist naast voorstanders ook tegenstanders te maken door de sterke gelijkenis met het verhaal van Rear Window en dit resulteerde onlangs in een rechtszaak. Met Eagle Eye zet D.J. Caruso, die het acceptabele Taking Lives maakte, meerdere stappen terug richting middelmatigheid. Door de verwijzingen naar andere films is originaliteit bij Caruso wederom een aandachtspunt. Caruso vertelt dat naast Alfred Hitchcock ook Stanley Kubrick en Steven Spielberg (de executive producer bij deze film) evenzo sterke invloeden zijn. Als we het aanhalen van films in gedachte houden is de link naar North by Northwest even snel gelegd als weerlegd, want hoeveel films bestaan er wel niet met een onschuldige man op de vlucht voor de autoriteiten? Enemy of the State kan zich echter niet verstoppen en het aanwezige Kubrickelement zal niemand over het hoofd zien.
De keuzes die je maakt in het verleden zijn bepalend voor je toekomst. Caruso probeert aan de hand van dit thema het personage van Shia LeBeouf emotioneel uit te diepen en dat lukt hem gedeeltelijk. Shia vertolkt de rol van Jerry Shaw, die te kampen heeft met een ambitieuze tweelingbroer die wél alle goede keuzes maakte in zijn leven voordat hij stierf. In de film wordt duidelijk gemaakt dat Jerry een loser is, zodat daarna therapeutisch op ons ingepraat kan worden dat dit helemaal niet erg is en dat het eigenlijk gaat om wie we zijn als individu. Gelukkig maar. Helaas is hij in deze film helemaal in zijn eentje een individu en had de rest van de karakters net zo goed uit karton gemaakt kunnen zijn. Shia, die vaker door Spielberg naar voren wordt geschoven, bewijst capabel te zijn in actiefilms, maar heeft zich nog niet op een andere manier mogen bewijzen.
Billy Bob Thornton speelt in deze film weliswaar geen volwaardig karakter, maar is zich bewust van dit feit en haalt het maximale uit zijn rol. Zo maakt hij als rechercheur soms de zinnen af voor zijn incompetente collegas en het is fijn om een beetje reflectie en humor te bespeuren in een film die verder vrij statig doorstroomt.
