RocknRolla is de vierde gangsterfilm van schrijver, regisseur en producent Guy Ritchie die in een grijs verleden alom werd geprezen om zijn films Lock, Stock and Two Smoking Barrels en Snatch. Zijn inspiratie voor deze nieuwe film kwam voort uit de skyline van Londen waar het lijkt, zoals hijzelf zegt, alsof hijskranen zich voortplanten. Iedereen wil meeprofiteren van de groei van deze metropool als middelpunt van de aarde. Ritchie verweeft maffiabazen, gangsters, kruimeldieven en junkies tot een plakkerig web van vastgoed, geld, drugs en rock-n-roll.
In de eerste paar minuten van RocknRolla duizelen tientallen pan-shots over het netvlies. Twee kleine criminelen met de onnavolgbare namen One Two en Mumbles willen een pand bouwen op een plaats waar dit niet mag. De grootste crimineel van Londen, Lenny Cole, leent hun het geld. Als het ze niet lukt de benodigde papieren te regelen, eigent Lenny zich de grond toe en zijn ze hem een enorme som geld schuldig. Terug in de auto regelt Lenny met één telefoontje de benodigde papieren bij een corrupte ambtenaar. Het falen van One Two en Mumbles is door Lenny opgezet om hun plaats in de voedselketen van de onderwereld duidelijk te maken. De twee kruimeldieven laten het er echter niet bij zitten en stelen op hun beurt geld van Lennys Russische zakenpartner Uri Obamovich van wie Lenny nog geld te goed heeft. Na deze duizelingwekkende intro raakt de film steeds verder verstrikt in de enorme hoeveelheid personages, doelloze verhaallijnen, macho grootspraak en een McGuffin in de vorm van een geluksschilderij.
De film wordt door de makers getypeerd als een actiekomedie. RocknRolla kan veel stempels opgedrukt krijgen, maar humor hoort daar toch echt niet bij. De humoristische scènes zijn op één hand te tellen en worden derhalve uitgemolken dat de humor al snel verwatert. Het tempo, de theatrale personages zoals de neger Tank met een passie voor de Engelse aristocratie, het experimentele camerawerk en het onnavolgbaar chaotische verhaal hebben nog het meeste weg van Joe Carnahans bombastische Smokin Aces waarbij alles in het teken staat van het verheerlijken van geweld en criminaliteit.
RocknRolla heeft een zeer mooie grafische titelsequentie, super klinkende muziek van Steve Isles en er is fantastisch gebruik gemaakt van Londen als decor, denk bijvoorbeeld aan de Wembley Arena als Uris kantoor. De acteerprestaties van alle acteurs zijn van hoog niveau. Vooral Tom Wilkinson als Lenny, Tom Hardy als homofiele Handsome Bob en Toby Kebbell als rocker Johnny zijn fantastisch. Het is het oeverloze gezeur dat door moet gaan als dialoog, de niet vernieuwende actie/martelscènes en de enorme hoeveelheid onnodige personages die je een zucht van verlichting doen slaken als het doek valt. RocknRolla is een film die je haat of bemint; een gouden middenweg is er niet.
