Ik heb nooit veel begrepen van de passies van tienermeisjes, zelfs niet toen ik zelf nog een tienermeisje was. Oké, ik ben toen ik dertien was nog een blauwe maandag op Leonardo DiCaprio verliefd geweest, maar ik heb de fascinatie met en voorliefde voor de Backstreet Boys, Orlando Bloom en breezers (om maar een paar voorbeelden te noemen) nooit goed gesnapt. Over de Twilight-boeken ben ik ook niet laaiend enthousiast, maar ik snap de aantrekkingskracht wel - al zal de gillende hysterie van meisjes die hoofdrolspeler Robert Pattinson ontmoeten altijd een mysterie blijven.
Welk meisje zou zich tenslotte niet kunnen identificeren met Bella, de redelijk non-descripte (maar natuurlijk wel mooie) hoofdpersoon, over wie we weinig meer leren dan dat ze onhandig is? Wie zou er niet willen dat de ongelofelijk mooie, bleke jongen op school juist haar speciaal vindt, zo aantrekkelijk dat hij zichzelf ervan moet weerhouden haar niet te bespringen? Welke verveelde tiener hoopt er niet op een beetje spanning - met natuurlijk een gegarandeerde redding door een dappere vampier?
Yup: Edward, de knappe, hoffelijke en knuffelbare held is een vampier en zijn hele familie ook. Ook al wordt het Bella maar langzaam duidelijk, een spoiler kan dit nauwelijks worden genoemd. Het zijn trouwens ook nog vegetarische vampiers: ze drinken alleen dierenbloed en weerstaan de drang om mensen leeg te zuigen. Bellas bloed is voor Edward nog eens extra verleidelijk: handig, want dan hoeft niet uitgelegd te worden wat hij in haar ziet. Het is allemaal een wat makkelijke metafoor voor onthouding en de boodschap is duidelijk: meisje, laat jongens niet te dicht in de buurt, anders raken ze de controle over zichzelf kwijt!
Het is heel makkelijk om schamper over Twilight te doen: het is allemaal volgens het tienermeisjesidee van romantiek, dus met veel liefdesverklaringen, veel drama en geen echte seks want dat is eng. Gelukkig weet regisseuse Catherine Hardwicke (met hulp van scenarioschrijfster Melissa Rosenberg) wat broodnodige humor en spanning in de droge ernst van de boeken te injecteren en al blijft alles onschuldig, de paar kussen die de hoofdpersonen delen, dragen een behoorlijk erotische lading. Kristen Stewart is het bovendien wonder boven wonder gelukt van Bella een aansprekend personage te maken.
Hierdoor is het onmogelijk te ontkennen waar ik de hele tijd al omheen praat: Twilight wérkt, ondanks alle bezwaren die je kan verzinnen. Het is geen meesterwerk, verre van, maar wel een vakkundig gemaakte, sfeervolle, onderhoudende film (zelfs voor mensen zoals ik, die zich allang niet meer aangetrokken voelen tot het idee van een jongen die nooit ouder dan zeventien zal worden), die de tienermeisjes vast tevreden zal houden en die voor de meegesleepte jongens geen martelgang hoeft te zijn.
