Zhang Yimou is waarschijnlijk de bekendste Chinese regisseur bij het Westerse publiek. Begin jaren 90 verwierf de regisseur internationale bekendheid met films als Ju Dou en Raise the Red Lantern. Deze en andere films die hij samen met zijn vrouw Gong Li maakte waren behoorlijk populair buiten China. Bij de Chinese autoriteiten was hij echter niet zo populair. De film To Live uit 1994 heeft tot op de dag van vandaag niet in China gedraaid. Daarnaast kwam de regering met een nieuwe wet waardoor Yimou werd afgesloten van buitenlandse financiering, die hij voor zijn films zo hard nodig had. Daarbij scheidde zijn vrouw ook nog eens van hem. Hij maakte sindsdien alleen maar kleine films waar de Chinese overheid niet over kon struikelen, totdat hij aan Hero begon, waarmee hij zichzelf zonder twijfel heeft overtroffen. Hero is de duurste film die ooit in China is gemaakt, een investering die terug te vinden is in o.a. de Chinese supersterrencast, een geweldige soundtrack, fantastische cinematografie, zéér fraaie kostuums en zeer indrukwekkende zwaardgevechten. De film is tevens de meest succesvolle film ooit in China, en overtreft daarmee zelfs het monstersucces van Titanic.
De film speelt zich af in het jaar 220 voor Christus. Het Chinese rijk bestond nog niet, China bestond uit zeven koninkrijken: Qin, Zhao, Han Wei, Yan, Chu and Qi.
Deze koninkrijken voerden al jarenlang oorlog met elkaar om de heerschappij over alle andere. De bevolking leed hier al decennia lang onder. Het meest fanatieke hierin was wel het koninkrijk van Qin. De koning van Qin is vastberaden om heel China te veroveren en zelf de eerste keizer van China te worden. Al geruime tijd was hij het doelwit van moordenaars van alle andere koninkrijken. De meest gevreesden van al deze moordenaars waren de zwaardkunstenaars Hemel, Vliegende Sneeuw en Gebroken Zwaard.
Voor wie hen kon verslaan heeft de koning grote rijkdommen en een audiëntie met hemzelf uitgeloofd, maar al 10 jaar is er niemand geweest die deze prijzen kon opeisen, aangezien het vermoorden van deze moordenaars praktisch onmogelijk is. Toen de onbekende prefect Naamloos naar de koning toe kwam met de wapens van de gevreesde drie als bewijs, dat hij ze vermoord had, was deze dan ook zeer verbaasd en wilde graag horen hoe Naamloos dit gelukt was.10 jaar lang had Naamloos zich geoefend in de kunst van het zwaardvechten om zijn doel te bereiken.
De film begint als Naamloos aankomt bij de koning om zijn verhaal te doen. Hij vertelt hoe hij eerst Hemel kon verslaan door sneller met het zwaard te zijn. Vervolgens vertelt hij hoe hij Vliegende Sneeuw en Gebroken Zwaard wist te verslaan door gebruik te maken van hun liefde voor elkaar. Alles lijkt verklaard en opgelost te zijn. Maar dan gebeurt er iets onverwachts: De koning gelooft hem niet, hij heeft zo zijn eigen idee over hoe Naamloos tegenover hem is komen te zitten.
Zo verandert een op het eerste oog simpel plot, dat een beetje aan Kurosawas Rashomon doet denken, in een episch verhaal over liefde, eer, plicht, loyaliteit, intrige en de juiste keuze maken waarin o.a. zwaardvechten en kalligrafie dezelfde essentie blijken te hebben en de ziel en filosofie van de zwaardvechter wordt blootgelegd.
Om dit mythische verhaal van epische proporties op het grote scherm te brengen, wordt heel wat uit de kast gehaald.
Ten eerste is daar de sublieme cast, bestaand uit louter grote sterren (in China althans).
Jet Li is perfect gecast als de mysterieuze Naamloos die van alle Chinezen misschien wel het meest bekwaam is met het zwaard. Daarnaast levert Chen Daoming een uitstekende acteerprestatie als koning van Qin, kweten Maggie Cheung, Tony Leung zich voortreffelijk van hun taak en doet Zhang Ziyi het ook zeer goed als Maan, de toegewijde dienares van Gebroken Zwaard.
Het is echter niet de uitstekende cast die de kijker het meest bij zal blijven. Dat zijn namelijk het superbe camerawerk, de mooie kostuums, de oogverblindende sets en het natuurschoon die samen met het verbluffende gebruik van kleuren een ongeëvenaard visueel kunststukje opleveren, dat in pracht zijn gelijke in de filmwereld niet kent!
Elk deel van het verhaal wordt in principe in een andere kleur weergegeven. Bijvoorbeeld het verhaal van Naamloos voornamelijk in roodoranje (Dus iedereen draagt roodoranje kostuums, de sets zijn bijna volledig roodoranje gekleurd, etc.) en de veronderstellingen van de koning in het blauw.
Het camerawerk van Christopher Doyle is ook weergaloos mooi, en zorgt de hele film voor prachtige plaatjes. De wijze waarop de schitterende natuurlandschappen en sets zijn vastgelegd door de camera is grandioos. De kijker kan zich dan ook vaak zitten te vergapen aan de beelden alleen.
Het is ook het gevoel voor detail dat deze film en haar beelden zo geweldig maakt. Voor een gevecht dat in een herfstbos met vallende bladeren plaatsvindt, wilde de regisseur een bepaalde kleur bladeren hebben. In plaats van dit met de computer te doen, stuurde hij een productieassistent naar het bos waar de opnamen zouden plaatsvinden om elke dag de bladeren te bekijken. Zodra de bladeren precies de juiste kleur hadden, was Yimou onmiddellijk met een filmcrew ter plekke om te filmen.
De vele gevechten die in de film te zien zijn, zijn zeer imponerend. Ze zijn op verfijnde wijze gechoreografeerd en mede daardoor zeer fascinerend om te zien. Vooral de gevechten waarin water een rol speelt zijn van een overdonderende schoonheid.
De muziek is eveneens van een uitmuntende kwaliteit. Tan Dun creëert een zeer effectieve muzikale achtergrond die uitstekend bij de beelden past. Daarbij wordt hij geholpen door o.a. de beroemde violist Itzhak Perlman.
De film wordt veel vergeleken met de film Crouching Tiger, Hidden Dragon, en hoewel er een paar punten van vergelijkingen te zien zijn, zoals het vliegen in de gevechten en het feit dat beide films door Billy Kong geproduceerd werden, verbleekt de film van Ang Lee over het algemeen bij Zhang Yimous Hero. De epische kwaliteiten van de film dringen ook de vergelijking op met de laatste Lord Of The Rings film, Return Of The King.
Maar ook deze film moet het afleggen tegen Hero, alhoewel het verhaal van The Ring de meeste (westerse) mensen meer zal aanspreken.
Al met al is Hero een magnifieke film die visueel haar weerga in de filmgeschiedenis niet kent en waarschijnlijk voorlopig ook niet zal kennen. De groots opgezette rolprent verdient alle lof die het maar krijgen kan, en is zeker één van de hoogtepunten van dit filmdecennium!
(Hero draait vanaf vandaag, 29 februari, in de Nederlandse bioscopen)
