De kloontechniek staat weliswaar nog in de kinderschoenen, toch is men al heel ver. Na een reeks van succesvolle experimenten is de wetenschap in staat om ook de mens te klonen. Dit biedt een keur aan interessante mogelijkheden. Zo zouden ouders die hun kind hebben verloren een exacte kopie daarvan terug kunnen krijgen. Maar klonen is ook iets engs en de discussies over de morele en ethische kwesties die hierbij om de hoek komen kijken zijn dan ook niet van de lucht. Mogen we zomaar gaan rommelen met Gods creatie enkel omdat we het kunnen? Hoe dan ook, klonen biedt genoeg stof om er een interessante, intrigerende, prikkelende en tot de verbeelding sprekende film van te maken. Godsend is helaas niets van dat alles
Paul en Jessie (Greg Kinnear en Rebecca Romijn-Stamos) zijn de ouders van de zojuist acht jaar geworden Adam (Cameron Bright) en met z'n drieën vormen ze een gelukkig gezinnetje. Dit geluk wordt wreed verstoord als Adam vlak na z'n achtste verjaardag dodelijk verongelukt. Direct na de begrafenis worden Paul en Jessie benaderd door Richard Wells (Robert De Niro), die Jessie nog kent van vroeger en die hen een op z'n zachts gezegd nogal ongebruikelijk voorstel doet. Richard is gespecialiseerd in de genetica en eigenaar van een kloonkliniek genaamd Godsend. Hij biedt aan om de overleden Adam weer tot leven te brengen door middel van een illegale en experimentele kloontechniek. Eerst reageert het koppel hevig verontwaardigd op dit ongepaste voorstel, maar uiteindelijk besluiten ze er toch op in te gaan. Het experiment verloopt succesvol en na 9 maanden bevalt Jessie van een blakende jongen die genetisch identiek is aan Adam. Het gezin lijkt weer compleet en het kind, ook Adam genaamd, groeit op als een gezonde jongen, net zoals de eerste Adam dat ook deed. Maar als de nieuwe Adam de leeftijd van de oude Adam is gepasseerd, lijkt het erop dat zijn leven daarmee op onbekend terrein komt en gebeuren er rare dingen. Adam krijgt last van waanvoorstellingen en angstaanvallen en soms is hij volledig afwezig en lijkt hij wel iemand anders te zijn. Paul, Jessie en ook Richard staan voor een raadsel, maar zetten alles op alles om Adam te helpen
Godsend biedt eigelijk niets wat we niet al eerder hadden gezien en beter is gedaan. Het is een méér dan 13 in een dozijn rolprent die het hoofdzakelijk moet hebben van enkele spannende scènes met een paar goede schrikeffecten. Helaas is het juist bij die scènes dat er zwaar wordt gesteund op klassieke filmclichés. Zo is er een badkamerscènes à la Psycho en de nachtmerries en waanvoorstellingen doen denken aan Jacob's Ladder. De film blinkt uit in middelmatigheid en geeft de indruk een hoop willekeurig bij elkaar geraapte scènes te zijn waarvan de makers dachten dat die wel aardig zouden zijn, maar waar verder weinig structuur in zit en daarmee de aandacht eigelijk op geen enkel moment weet vast te houden. Het is als een gerecht waar best goede ingrediënten in zitten, maar wat uiteindelijk toch nergens naar smaakt. Hoewel de chef-kok hier ook bepaald geen culinaire hoogstandjes mogen worden toegedicht, is het laffe resultaat voor een groot deel te wijten aan het recept (lees: het script), dat een saai en inspiratieloos schrijfsel is geworden dat als los zand uiteenvalt.
Het grootste mysterie van Godsend is de medewerking van Robert De Niro. Zijn rol zou in eerste instantie veel kleiner zijn, maar bij de montage hebben ze waarschijnlijk ieder metertje film met De Niro bij elkaar gezocht en in de film gestopt en hem daarmee een veel grotere rol toebedeeld. Niet zo'n gek idee, want de naam van De Niro doet de mensen toch een stuk sneller naar de bioscoop lopen. Achteraf was De Niro daar zelf overigens niet zo gelukkig mee. Te laat natuurlijk; hij had gelijk al moeten bedanken na het lezen van het script. Want mede door dit script weet de cast geen enkele indruk te maken of emotie op te wekken. Behalve dan Cameron Bright, die als het achtjarige jochie de kijker feilloos weet te irriteren, daarbij geholpen door foute en clichématige close-ups van grote starende ogen en angstige blikken.
Kortom, Nick Hamm weet als chef-kok van dit zoutloze stukje celluloid totaal niet te imponeren en van Marck Bomback de receptschrijver zou je verwachten dat hij nu moet rondkomen van een uitkering of misschien ergens kauwgum van het trottoir staat te schrapen. Maar nee hoor, hij scheef toch maar weer even het script van de volgende Die Hard-film. We houden ons hart vast
Godsend is de prijs van een bioscoopkaartje onwaardig en ook in de videotheek kun je de film het beste links laten liggen, tenzij je wel een hele grote De Niro-fan bent en per se alles wil zien waar hij zijn bakkes in vertoont. Tja, dan moet je het ook maar zelf weten, maar zeg niet dat je niet gewaarschuwd bent!
