Kitano Beat Takeshi is een wereldberoemde film- en televisiester. Kitano is zijn blonde dubbelganger die probeert aan de bak te komen als acteur in kleine bijrolletjes en ondertussen werkt in een kleine supermarkt. Zo is er nog een Takeshi die taxichauffeur is, en zijn er nog meer. Al deze personae van Kitano Takeshi worden door hemzelf gespeeld.
Wat is echt, en wat niet? Wat is de realiteit, en wat is nep? En vooral: wie is wie? Deze vragen zijn vanaf het begin al lastig te beantwoorden, maar zodra de ene Takeshi ervan droomt een filmpersonage van de andere te zijn, vervagen de grenzen tussen feit en fictie helemaal. Ook de acteurs die bijrollen spelen, waaronder veel acteurs die vaak Kitanos films te zien zijn, komen keer op keer terug als andere personages in de verschillende verhalen. De verschillende verhaallijnen worden niet in chronologische volgorde gepresenteerd en regelmatig onderbroken door scènes die ogenschijnlijk niets met het verhaal van de film te maken hebben. Tussen de vaak korte scènes, die Kitano zoals gewoonlijk zelf aan elkaar gemonteerd heeft, is het dikwijls moeilijk een echte samenhang te ontdekken.
De film werd al bekritiseerd als narcistisch, maar Kitano neemt vooral zichzelf op de hak en maakt korte metten met zowel zijn hyperactieve, komische televisiepersoonlijkheid, die hem in Japan beroemd maakte, als zijn zwijgzame gangsterfilms die hem internationale faam brachten. Hij lijkt gevangen te zitten in beide tegelijk, waarbij zowel voor hem als de verwarde kijker geen ontsnapping mogelijk is. Zijn absurde gevoel voor humor is gelukkig ook niet weggekomen, en de vele grappen volgen elkaar in een rap tempo op. Deze veelvuldige hilariteit maakt echter nog geen geweldige film. Daarvoor gaat Kitano net iets te lang door met het opvoeren van vuurgevechten tussen telkens dezelfde acteurs (en personages?) en aan het eind wordt de oneindige veelvoud van bizarre scènes vermoeiend. Een bepaald zot vuurgevecht had een fantastisch einde van de film kunnen zijn, maar dan is het ware einde nog lang niet in zicht. Hierdoor is Kitanos nieuwste film geen meesterwerk geworden, maar wel zeer vermakelijk en in ieder geval onnavolgbaar.
