Iemand zit vast in zijn of haar saaie leventje. Hij of zij droomt van een ander leven, maar durft niet de risicos te nemen om zijn of haar leven te veranderen. Dan krijgt hij of zij te horen dat hij of zij niet lang meer heeft te leven. Opeens gaat hij of zij met volle teugen van het leven genieten en doet alles wat hij of zij daarvoor niet durfde. De romance die maar nooit van start wilde gaan komt natuurlijk tot volle bloei, en iedereen in de omgeving van de stervende raakt geïnspireerd om iets moois van het leven te maken. Hoeveel films zijn er al niet over dit onderwerp gemaakt? Veel. Last Holiday is zelfs een remake van de gelijknamige film uit 1950, met Alec Guinnes in de hoofdrol. Maar toch is deze film niet erg vervelend, dankzij hoofdrolspeelster Queen Latifah.
Latifah speelt Georgia Byrd, een vrouw uit Louisiana die ervan droomt haar eigen restaurant te beginnen, maar het moet doen met een verkoopbaantje op de kookgereiafdeling van een winkelcentrum. Ze bezit een plakboek met de titel Mogelijkheden, waarin ze al haar dromen verbeeldt met knipsels e.d. Ze droomt van een afspraakje met collega Sean, maar durft deze door LL Cool J gespeelde verkoper van een andere afdeling niet mee uit te vragen. Wat ze niet weet is dat hij exact dezelfde wensen en angsten heeft als zij. Het is te ruiken hoe dat zal aflopen.
Als ze er per ongeluk achterkomt dat ze over een paar weken dood zal gaan vanwege een hersenziekte, blijkt ze voor een arme bewoonster van New Orleans aardig wat geld te hebben, in ieder geval genoeg om een aantal weken in Tsjechië in een duur hotel door te brengen. Daar charmeert ze iedereen die ze ontmoet, onder wie een chef die ook in haar boek voorkomt, gespeeld door rasacteur Gerard Depardieu, de eigenaar van het winkelcentrum waar zij in werkte en de senator die zijn belofte om naar haar kerk te komen nooit nakwam.
Het verhaal valt van de ene toevalligheid in de andere, en is altijd volkomen voorspelbaar. Lange tijd is de film daardoor vrij saai, maar dankzij Queen Latifahs warme, ontwapende uitstraling en eenzelfde acteerprestatie is het geheel nog aardig te pruimen. Goed, de voedselmetaforen liggen er tenenkrommend dik bovenop en dat iedereen wijze levenslessen van de hoofdpersoon leert, is nou niet bepaald geloofwaardig te noemen, maar Georgia Byrd is toch een innemend personage dat medeleven oproept.
Als men aan het eind wat gewaagdere, minder voor de hand liggende keuzes had gemaakt, had men zowaar nog een alleraardigste film kunnen maken. Nu is het vooral een film waarin alleen Queen Latifah schittert, en Gerard Depardieu de indruk geeft dat zijn carrière weinig meer voorstelt. Hoewel Latifahs prestatie er mag zijn, worden er teveel clichés opgestapeld, duurt het veel te lang voordat de film op gang komt en zijn te weinig grappen echt leuk om van een geslaagde film te spreken. Nu is het slechts een niemendalletje dat alleen geschikt is voor echte liefhebbers.
