Elf jaar geleden begon dansleraar Pierre Dulaine een cursus stijldansen op twee openbare highschools in New York. Inmiddels volgen zon twaalfduizend kinderen op 114 scholen de danslessen, getiteld Dancing Classrooms en heeft filmmaatschappij New Line een film gemaakt over deze bevlogen leraar Dulaine, gespeeld door Antonio Banderas. Take the Lead toont hoe een groep New Yorkse probleemkinderen onder leiding van Dulaine niet alleen de rumba en tango leren, maar ook doorzettingsvermogen en zelfrespect.
Van basketbal in Teen Wolf en Coach Carter tot een muziekband in School of Rock en dans in Footloose: highschool films lenen zich uitermate goed voor de dramatiek van vallen en opstaan voor het grotere goed van zelfontplooiing en geloof in jezelf. Of de leerlingen daartoe nou worden aangezet en getraind tot winnaars of dat ze het helemaal uit zichzelf halen, maakt daarbij weinig uit. Als er aan het einde maar een pot goud staat in de vorm van een trofee of een ruime portie zelfrespect. Met het ware verhaal van stijldansleraar Pierre Dulaine, die tot op de dag van vandaag zijn danscursussen aanbiedt, is Take the Lead de zoveelste variant op dit door en door bekende concept van vechten voor jezelf: niet volgen, maar leiden.
Onder leiding van Dulaine, gespeeld door een bevlogen Banderas, zet een groep probleemleerlingen in New York zich tijdens hun nablijfuurtje met lange tanden aan de salsa en tango. Toch zien ze er al snel de lol van in als hen wordt toegestaan de ouderwetse tunes van hun leraar te combineren met de beats waar ze zelf graag op dansen. Het geheim van Take the Lead is daarmee verklapt, want hoe kan een film over stijldansen anders hun doelgroep aanspreken en bereiken? Ergens klinkt het nog logisch ook: de twaalf leerlingen zijn op één na allemaal straatschoffies van het zuiverste water, en gaan uiteraard pas hun best doen als het opgegeven strafwerk binnen hun eigen belevingswereld ligt. Vanaf het moment dat ze hiphop en latin ritmes mogen gebruiken, gaan ze los en maken ze zich het stijldansen in rap tempo eigen. Het maakt het sprookje dat Take the Lead in wezen is in ieder geval een tikkeltje geloofwaardiger en houdt de film braaf, maar niet mierzoet.
Toch is er naast de hoogst onoriginele invalshoek ook goed nieuws te melden. Antonio Banderas zet namelijk met veel enthousiasme een geloofwaardige Dulaine neer, die met zijn goede manieren een mooie, volwassen tegenhanger vormt van de opgeschoten probleemkinderen. Van die leerlingen overtuigen vooral Yaya DaCosta en Rob Brown, een New Yorkse acteur die nota bene vorig jaar te zien was in het thematisch identieke en eveneens waargebeurde verhaal Coach Carter met Samuel L. Jackson. In Take the Lead, het speelfilmdebuut van videoclipregisseuse Liz Friedlander, brengt de onvermijdelijk zoete finale een plezierige glimlach teweeg, want daar is dit type verhaal natuurlijk voor gemaakt. Altijd fijn om te zien hoe mensen iets maken van hun leven en leren geloven in zichzelf. Take the Lead doet wat het moet doen en dat is in dit geval voldoende.
