The names Bond James Bond. Wanneer Daniel Craig die onsterfelijke woorden uitspreekt, is dat niet slechts een vervolg op al die keren dat zijn voorgangers dat deden. Het is een statement. Bond is terug! Veranderd, vernieuwd, ververst, aangescherpt en verbeterd. In de jaren negentig werd de geheim agent steeds meer overschaduwd door de talloze ontploffingen om hem heen en na het abominabele Die Another Day was het nog maar de vraag of hij nog een bestaansrecht had in de eenentwintigste eeuw. Die vraag wordt nu in Casino Royale op zeer bevredigende wijze met een volmondig JA beantwoord.
De makers grijpen terug op het eerste boek dat over s werelds beroemdste geheim agent geschreven werd en nemen het als basis voor een film die laat zien hoe James Bond geheim agent 007 wordt. In de erg stijlvolle openingscène verdient Bond zijn promotie tot 007 en tijdens de rest van de film komt hij erachter wat dat voor hem betekent en hoe dat hem vormt. Meer dan ooit is hij een driedimensionaal mens met emoties en het personage moet eigenlijk nog tot volle wasdom komen. De getoonde karakterontwikkeling betekent echter niet dat Casino Royale geen exotische locaties, mooie vrouwen, gemene schurken of spectaculaire actie bevat.
Bond moet meteen al na de begintitels een bommenmaker gevangen zien te nemen, wat leidt tot een lange, spectaculaire achtervolging te voet die uiteindelijk uitmondt in een schietpartij in een ambassade. Het feit dat Daniel Craig bijna alle stunts zelf uitvoerde en zijn doelwit, gespeeld door de bedenker van de spectaculaire rensport free running, niet eens een stuntman had, maken deze scènes extra realistisch en indrukwekkend.
Daarna volgt Bond een spoor dat via enkele ongure mannen en een bloedmooie vrouw naar Le Chiffre leidt, een bankier voor terroristen. Nadat die het geld van zijn klanten heeft verspeeld op de aandelenmarkt, organiseert hij een pokertoernooi om het geld terug te winnen. Bond wordt erop afgestuurd om te voorkomen dat dat hem lukt. Vanaf hier wordt Ian Flemings boek uit 1953 in grote lijnen trouw gevolgd.
Daniel Craig brandt van het scherm en is de beste vertolker van de Britse spion sinds Sean Connery. Hij combineert een ruwe aantrekkingskracht en dito charisma met sterk spel dat bijna al zijn voorgangers doet vergeten. Craig is tegelijkertijd een koele moordenaar en een warme minnaar, maar menselijker dan voorheen. Hij is niet de decadente playboy die hij in de films geworden was, maar de gevaarlijke, harde, ietwat gemene man zoals Fleming hem bedoeld had. Op het blonde haar na dan.
Net als Bond zelf is ook de humor over het algemeen wat zwarter en gemener. De ironische oneliners waarmee Bond het leven van menig tegenstander uitluidt, ontbreken zelfs. Ook anders dan gebruikelijk is de afwezigheid van gadgets. Bond moet gebruik maken van zijn eigen intelligentie en intuïtie om situaties op te lossen. Dat hem dat niet zonder fouten lukt, maakt hem des te menselijker. Op dezelfde manier is Bondgirl Vesper Lynd geen hersenloos sierpopje, maar een intelligente vrouw met een sterke persoonlijkheid die toevallig ook erg prettig is om naar te kijken. Eva Green doet in deze rol niet tot nauwelijks onder voor de weergaloze Craig en dat geldt ook voor de rest van de cast: Mads Mikkelsen zet een prima onderkoelde schurk neer en Judi Dench blijft goed als M.
Het is eigenlijk frustrerend hoe dicht Casino Royale tegen de perfectie aan zit. Chronologisch gezien valt het natuurlijk niet vol te houden dat Bond pas in 2006 geheim agent 007 wordt, maar een kniesoor die zich daar nu opeens aan gaat storen, want chronologie is nooit erg belangrijk geweest bij deze films. Vervelender zijn enkele gebeurtenissen aan het eind van de film. Hun aanwezigheid is verdedigbaar, maar ze hadden toch echt beter uitgewerkt moeten worden. Daarnaast had men uit de pokerscènes wat meer spanning kunnen halen en had de film net iets korter gemogen.
Desondanks is Casino Royale een voortreffelijke Bondfilm met een goed uitgewerkt verhaal, een formidabele hoofdrol, uitstekende bijrollen, spectaculaire actie, spanning, (zwarte) humor, mooie vrouwen en fijne muziek. Daarnaast is een bevredigendere eindscène nauwelijks voor te stellen. Casino Royale is ongetwijfeld de beste actiethriller van 2006 én de beste Bondfilm sinds Goldfinger.
