Elke goede goocheltruc bestaat uit drie aktes. De eerste akte heet the pledge: de goochelaar laat je iets heel gewoons zien. Natuurlijk is het dat waarschijnlijk niet. De tweede akte heet the turn: de goochelaar laat het gewone ding iets buitengewoons doen. Als je nu naar het geheim zoekt, zal je het niet vinden. Daarom is er een derde akte, the prestige. Dit is het gedeelte met alle verrassing en verbazing, waarin levens op het randje balanceren en je iets shockerends ziet wat je nog nooit gezien hebt.
Bovenstaande is, in vrije vertaling, de tekst over goocheltrucs waarmee podiumassistent Cutter The Prestige opent, maar eigenlijk heeft hij het ook over de film. Deze bestaat namelijk ook uit die drie aktes, zij het dat regisseur Nolan ze een beetje door elkaar heeft geschud. Hij ziet flink wat overeenkomsten tussen de manier waarop goochelshows en films op hun publiek overkomen. Zelf is hij immers ook niet vies van een paar goocheltrucs; denk maar aan de afleidingstrucjes van Batman in Batman Begins of het achterstevoren monteren van de plot van Memento.
The Prestige is eigenlijk één grote goocheltruc die de kijker van begin tot eind misleidt en afleidt van het werkelijke verhaal. Dat wordt grotendeels verteld aan de hand van de dagboeken van de twee hoofdpersonages, die bedoeld zijn door de ander gelezen te worden en de ander te misleiden. Tel daarbij op dat Nolan zelf ook met een grote goocheltruc bezig is, en je kunt concluderen dat de informatie die je op het scherm te zien krijgt, nooit helemaal te vertrouwen is.
De twee hoofdpersonages, Alfred Borden en Robert Angier, lezen elkaars dagboeken omdat ze geobsedeerd zijn door elkaar. Ooit waren ze assistenten van één en dezelfde goochelaar, maar na een incident op het podium scheidden hun wegen. Ze worden concurrenten van elkaar en brengen ieder een variant van dezelfde basistruc ten tonele. Hun obsessie richt zich op het geheim achter de truc van hun rivaal.
Borden is de betere goochelaar, maar Angier is de betere showman. Hun artiestennamen zijn dan ook respectievelijk Le Professeur de Magie en The Great Danton. Angiers obsessie leidt hem naar Amerika, waar hij een zeer interessant stukje technologie probeert te bemachtigen van de beroemde Servische wetenschapper Nikola Tesla, een rol van David Bowie, met als doel om achter Bordens geheim te komen. Die gaat op zijn beurt tot het uiterste om zijn geheim te bewaren en achter dat van Angier te komen.
Bijna elke rol lijkt perfect gecast: Bale is sterk onderkoeld als Borden, de goochelaar zonder uitstraling, Jackman is gepast (maar niet té) extrovert als showman Angier en Scarlett Johansson maakt in velerlei korsetten haar recente reputatie als vamp meer dan waar. Maar toch wordt de show weer eens gestolen door Michael Caine, die excelleert als de bescheiden maar slimme podiumassistent Cutter die voor alle goochelaars werkt.
Mocht je slechts één film over goochelaars rond de eeuwwisseling willen zien en twijfelen of je The Prestige moet kijken of The Illusionist die ook nog draait, twijfel dan niet langer en ga naar The Prestige. Nolans nieuwste goocheltruc heeft meer te bieden, waaronder sterkere personages, een intrigerender verhaal en meer diepgang. En als de film is afgelopen, denk dan eens na over wat je hebt gezien en vraag jezelf af of je het volledig begrijpt. Als je het helemaal door denkt te hebben, lees dan het citaat dat hierboven staat nog eens terug. En denk dan nog eens na over de implicaties daarvan op de plot en het einde. En nog eens. En nog eens Wil je weten hoe de truc werkelijk in elkaar zit? Of hou je het bij het accepteren van de schoonheid van een fantastische goocheltruc?
