Shrek (2001) was leuk: een origineel verhaal, geinig geanimeerd, goede stemmen en innemende karakters. Shrek 2 (2004) was bijna net zo leuk, mede door de introductie van (de ogen van) Puss in Boots. Maar in Shrek The Third is het toch wel te merken dat de makers een stuk dieper moesten graven naar hun inspiratie en materiaal.
Schoonvader Koning Harold is ziek en het volk schuift Shrek verwachtingsvol naar voren als diens opvolger. Maar zoals we al eerder zagen is Shrek wel érg gesteld op zijn moeras en voelt hij niet veel voor de heerschappij over Far, Far Away. Samen met Donkey en Puss in Boots gaat hij dan ook op zoek naar Artie, de rechtmatige troonopvolger die al tijden zoek is. Ondertussen moet Prinses Fiona (samen met onder anderen Doornroosje en Sneeuwwitje) voorkomen dat gladjakker Prince Charming de troon bestijgt.
De vaste stemmen zijn wederom aanwezig (geen wonder als je beseft dat ze er miljoenen voor betaald krijgen) en er zijn een aantal nieuwelingen om het all-star effect nog wat op te schroeven: Diaz ex Justin Timberlake geeft gestalte aan de rebellerende Artie en Monty Python-grootheid Eric Idle spreekt zeer treffend de stem van tovenaar Merlijn in. De wetten van een filmreeks worden door de makers trouw gevolgd: enkele nieuwe karakters, voortborduren op eerdere films maar de essentie van het verhaal hetzelfde laten en de personages vooral niets geks laten doen. Dat zorgt ervoor dat Shrek the Third een makkelijk stukje geldklopperij is geworden. Het verhaaltje is flinterdun, de plot zie je van nóg verder aankomen en het originele gehalte van de vorige films is helaas verdwenen. Daarnaast is het best vreemd dat zowel Koningin Lilian als Prinses Fiona niet in aanmerking komt voor troonopvolging. Een beetje onrealistisch is het dus dat koude kant Shrek de voorkeur krijgt boven die twee.
Het knappe van de voorgangers was dat ze volwassenen en kinderen wisten te amuseren, toch altijd een moeilijke spagaat voor filmmakers. Dit kwam voornamelijk door de vele verwijzingen naar andere producties en een boel zelfreflexieve momenten. Ook dit keer herkennen we onder andere The Sound of Music en oneindig veel sprookjes. Een glimlach is af en toe onvermijdbaar, maar voluit dijenkletsend wordt het nergens. Zelfs de blik van Puss in Boots, die voorheen een groot awwwwwww-geluid teweegbracht in de bioscopen, is een stuk minder hartveroverend.
Shrek the Third is kundig gemaakt en een mooi product om naar te kijken, maar het is te hopen dat Dreamworks het met Shrek 4 (gepland voor 2010) een stuk beter gaat doen. Om vervolgens te beseffen dat formules die op sterven na dood zijn, en Shrek is daar toch wel een van, simpelweg begraven moeten worden.
