Vakveteraan Claude Berri is al sinds de jaren zestig actief in Frankrijk als regisseur. Hij maakte vooral in de jaren tachtig naam met het tweeluik Jean de Florette en Manon des Sources. Zijn nieuwste film, Ensemble Cest Tout schreef en regisseerde hij zoals meestal helemaal zelf. In Frankrijk is het een grote hit dit jaar, ongeveer een derde opbrengend van grote blockbusters als Spider-Man 3 en Pirates 3. Waarom is echter niet geheel duidelijk, want net als deze twee Amerikaanse films is het geen sterke, mooie of bijzondere film.
De 26-jarige Camille Fauque werkt s nachts als schoonmaakster in grote, anonieme kantoorgebouwen, en noemt zichzelf in de eerste scène hygiëne manager, maar houdt daar niemand mee voor de gek. Ze woont in een klein, vochtig appartement zonder verwarming. Op weg daarnaartoe komt ze op een avond Philibert tegen, een wat oudere dandy die in het enorme, ruime appartement woont van zijn overleden oma, dat hij deelt met de jongere kok Franck. Camille nodigt Philibert uit voor een picknick bij haar thuis en tijdens dat etentje raken de twee bevriend.
Vanwege haar erbarmelijke woonomstandigheden, begint Philibert zich bij kouder weer zorgen om haar te maken en als zij ziek wordt hevelt hij haar over naar een lege kamer in zijn grote woning waar ze zo lang mag blijven als ze wil. De afwezige, norse en luidruchtige Franck kan echter absoluut niet met Camille opschieten en de twee hebben regelmatig ruzie. Ondertussen kwijnt zijn oma weg in een verzorgingstehuis waar ze sinds een ongelukkige val moet wonen, en krijgt Philibert een relatie met een vrouw die hem aanmoedigt van zijn stotterprobleem af te komen, zodat hij aan theater kan gaan doen.
Tot dan toe is Ensemble Cest Tout best een aardige film. Franck is een flinke klootzak, en dan niet van het interessante of intrigerende soort, maar gewoon iemand waar moeilijk mee te sympathiseren valt en die derhalve niet bepaald geschikt is als protagonist van een liefdesdrama. Daardoor is het wél boeiend om naar alle conflicten tussen hem en de andere personages te kijken en telkens hun kant te kiezen. Maar zodra iedereen naar elkaar toegroeit en Franck en Camille verliefd op elkaar worden, verliest de film alle scherpte en zijn eigenlijk alleen de scènes met Francks arme grootmoeder nog de moeite waard.
Personages worden verliefd op elkaar, maar niet omdat dit een logische plotverwikkeling is of deze ontwikkeling enigszins plausibel is, maar omdat de film twee jonge, redelijk aantrekkelijke hoofdpersonen bevat die man en vrouw zijn, dus zal het wel moeten De spanningen tussen de personages verdwijnen en er komt vrij weinig voor in de plaats, behalve misschien de boodschap dat dunne vrouwen minder aantrekkelijk zijn dan vrouwen met iets meer gewicht.
Iets dat voor diepgang moet doorgaan is er in ieder geval niet in te herkennen, en de uitwerking is in bijna alle gevallen mager tot nihil, en zo voorspelbaar als een slechte romantische komedie uit Hollywood. Ensemble Cest Tout is eigenlijk niet veel meer dan dat, alleen zonder de charme en humor die dergelijke films af en toe nog wel eens bevatten. Een film voor het filmhuispubliek dat graag pretendeert te walgen van oppervlakkige, voorspelbare, onwaarschijnlijke romantiek, maar er stiekem toch van geniet, met nu het excuus dat dit een Frans drama is, zonder de glamour en suiker van Hollywood.
