Steve Carell werd in de Verenigde Staten bekend als een van de fictieve reporters van The Daily Show, gepresenteerd door Jon Stewart. Hij behoorde van 1999 tot 2005 tot de vaste cast van deze televisieshow, maar ondertussen had hij ook succes met twee geliefde bijrollen in filmkomedies: als Evan Baxter in Bruce Almighty en Brick Tamland in Anchorman. Daarna brak hij definitief door als film- en televisiekomiek met de hoofdrol in The 40 Year Old Virgin en in de Amerikaanse versie van The Office en als homoseksuele, suïcidale Proust-expert in Little Miss Sunshine. Nu herhaalt hij helaas zijn rol als Evan Baxter in Evan Almighty.
Waarom hij dat doet, is niet helemaal duidelijk. Je zou denken dat Carell, door zijn huidige populariteit bij zowel de critici als het publiek, en zijn verworven keuzevrijheid in een veel interessantere en grappigere film zou spelen dan deze. Op zijn cv kan hij een gezapige familiefilm als deze momenteel missen als kiespijn. Van Jim Carrey, hoofdrolspeler in Bruce Almighty, kan tenminste nog gezegd worden dat zijn carrière destijds in het slop zat, en dat hij het geld en de aandacht nodig had. Niet dat dat Carrey op de lange termijn veel heeft opgeleverd trouwens (na een korte opleving van zijn carrière met Eternal Sunshine of the Spotless Mind verscheen hij in de een na de andere flop). Maar Carells ster is nog altijd rijzende, en een film als deze heeft hij helemaal niet nodig.
Carell is misschien sowieso niet de juiste persoon voor Evan Almighty. Zijn wat subtiele stijl, waar in Little Miss Sunshine en The Office zo goed gebruik van werd gemaakt, strookt totaal niet met de flauwe, brave humor van de film. Het elastieken hoofd van Carrey haalde dan toch net wat meer uit de christelijke familiehumor. Vaak doet Carells kersverse congreslid Evan Baxter denken aan Michael Scott, zijn personage uit The Office, maar dan zonder de scherpe randjes of hilarisch grappig te zijn, al weet hij met zijn effen gezicht toch nog wat leuks van enkele situaties te maken.
De leukste humor is afkomstig van Morgan Freeman, die ook de tweede keer zichtbaar plezier heeft in het spelen van God al kan hij zich dit keer toch wat minder uitleven in absurditeiten om te bewijzen dat hij God is. Wel heeft hij de beste grap van de film, maar die komt eigenlijk niet eens van hem, maar van zijn naambordje in een restaurant als hij als ober verschijnt aan de vrouw van Evan Baxter, een rol van Lauren Graham (Gilmore Girls, Bad Santa). De actrice maakt weinig van die rol, maar heeft dan ook zo goed als niks om mee te werken. Hetzelfde geldt voor de rest van de cast, onder wie John Goodman die altijd punten krijgt voor alleen al zijn verschijning, maar daar nu niet genoeg aan heeft.
De plot is in wezen een moderne bewerking van het Bijbelse verhaal van de Ark van Noach. Evan Baxter, ex-televisiepresentator en net verkozen congreslid is natuurlijk de hedendaagse Noach die door God verkozen wordt om een Ark te gaan bouwen. Hij krijgt mysterieuze pakketten hout toegestuurd en wordt achtervolgd door allerlei exotische diersoorten, twee van elk, totdat hij God erkent en de Ark gaat bouwen. Omdat hij nog niet meewerkt geeft God hem haar- en baardgroei waar niets tegen te beginnen valt. Evan geeft toe en zijn professionele en gezinsleven komen daardoor onder druk te staan.
Het is jammer dat een getalenteerde komiek die van alles zou kunnen doen, ervoor kiest om zich bezig te houden met dit nauwelijks grappige project, waarvan de amusantste momenten al in de trailer te zien waren. Steve Carells subtiele charme is net genoeg om de film te dragen, maar veel meer stelt het niet voor. Hij zal er wel dik voor betaald zijn, want een flink deel van het budget van 175 miljoen (!) zal wel in zijn (en Freemans) portemonnee beland zijn.
Toch is het aardig dat de makers, die zich met Evan Almighty vooral op een christelijk Amerikaans publiek richten, in een film voor een doelgroep vol aartsconservatieve mensen een heuse lans breken voor het verantwoord omgaan met het milieu. Dit levert in de finale nog wat memorabele beelden op, waar nog best iets subversiefs uit te halen valt als je héél erg je best doet. Dat is helaas niet voldoende om van deze makke doch duurste komedie ooit echt entertainment te maken.
