Het komt regelmatig voor in Hollywood dat de aanwezigheid van een grote ster in een film breed wordt uitgemeten in de marketingcampagne, terwijl de acteur of actrice in kwestie slechts een kleine bijrol vervult. Een goed voorbeeld hiervan is de reclame voor Welcome To Collinwood in 2002, waarin vooral George Clooney naar voren werd gebracht. Hij was uiteindelijk niet veel langer dan vijf minuten op het scherm te zien. Hetzelfde lijkt het geval te zijn met horrorfilm 1408. Op de poster staan Samuel L. Jacksons naam en hoofd naast die van John Cusack, terwijl Jackson nog geen kwartier in de film voorkomt. Maar deze keer valt het behoorlijk mee met de valse marketing.
Jackson heeft namelijk de op één na grootste rol in de film en is minstens zon grote ster als Cusack. Het propaganderen van zijn naam en gezicht is daarmee gerechtvaardigd. Hooguit zou zijn bijdrage wat minder benadrukt kunnen worden, aangezien het Cusack is die als hoofdrolspeler bijna de gehele film in beeld is. Cusack, een geliefd acteur dankzij zijn rollen in jaren tachtig tienerfilms als Say Anything en Sixteen Candles, en recenter in o.a. Grosse Point Blank, Being John Malkovich en High Fidelity, is het zwaartepunt van 1408. Bijna de hele film lang slaat de kijker hem gade in een en dezelfde kamer, waar hij als Mike Enslin externe en interne demonen bestrijdt.
Mike Enslin reist door heel Amerika om op plekken te verblijven, die door geesten en spoken zijn bezocht. Hij onderzoekt of er werkelijk iets achter de folklore van deze plaatsen schuilt. Vervolgens schrijft hij er boeken over, waarin hij keer op keer vertelt dat hij geen bewijs van een hiernamaals heeft gevonden. Dan krijgt hij een mysterieus kaartje over kamer 1408 in het beruchte Dolphin Hotel. Vol scepsis besluit hij er toch maar eens een nachtje door te brengen. Niet zonder slag of stoot, want hotelmanager Gerald Olin probeert hem er op allerlei manieren van te overtuigen dat hij niet in kamer 1408 moet verblijven.
Niemand heeft ooit meer dan een uur in de kamer doorgebracht en het aantal zelfmoorden dat in de hotelkamer is gepleegd, is alarmerend. Olin heeft niet zon behoefte aan de rommel en de aandacht die een nieuw lijk zou geven en heeft daarom de kamer jarenlang leeg gehouden. Enslin laat zich niet intimideren en trekt er onbevreesd in. Er gebeuren meteen al vreemde dingen, die hij in eerste instantie allemaal logisch denkt te kunnen verklaren. Zijn scepsis maakt echter langzaam plaats voor echte angst als hij niet langer wetenschappelijke verklaringen kan verzinnen voor de dingen die in de kamer gebeuren. Helemaal niet als de entiteit in kamer 1408 zijn persoonlijke verleden tegen hem gaat gebruiken.
Ongeveer een uur lang is 1408 een effectieve, spannende variatie op de
bezetenhuisfilm. Dat uur werkt dankzij de altijd betrouwbare Cusack, die de scepsis van de kijker eerst reflecteert om zich er even later slim van te ontdoen. Er wordt weer eens iets teveel geleund op schrikmomenten, zoals zo vaak in de moderne horrorfilm, maar gelukkig worden deze afgewisseld met daadwerkelijke spanning. Helaas is het laatste stuk van de film nogal ineffectief, voorspelbaar en laat men op ongelukkige wijze de interne logica varen. Daardoor is 1408 verre van geslaagde, maar er valt bij tijd en wijle nog best wat te griezelen. Mede door John Cusack, die goed werk verricht, is dit geen weggegooid geld voor de liefhebber.
