Een mislukte acteur is al een pathetisch, lachwekkend figuur, maar zo sneu als Dana Marschz zijn er niet veel. Niet alleen kan hij totaal niet acteren, maar hij is ook in zijn back-upcarrière als toneeldocent op een middelbare school in Arizona volledig mislukt: zijn toneelstukken, toneelversies van grote Hollywoodhits, worden standaard gekraakt in het schoolkrantje en hij heeft elk jaar weer welgeteld twee leerlingen. Alsof dat nog niet erg genoeg is heeft hij door voormalig alcoholisme zijn rijbewijs verloren, waardoor hij per rollerskate naar school struikelt. En niemand weet zijn naam correct uit te spreken.
Zo sneu is Dana dat het haast niet meer grappig is - toch onhandig in een komedie. In de eerste helft weet de film duidelijk niet echt de balans te vinden tussen het voortdurend afkraken en vernederen van de hoofdpersoon en toch een beetje begrip en empathie voor hem te kweken. Hamlet 2 is namelijk - net als het op de hak genomen Dead Poets Society, Mr. Hollands Opus en Dangerous Minds - een film over een inspirerende leraar die een tegenstribbelende klas iets belangrijks leert over het leven. Dana krijgt namelijk opeens een klas vol latinos en samen maken ze een echt stuk: een sequel op Hamlet.
Het stuk, waar zelfs een tijdmachine voor aan te pas moet komen omdat iedereen immers doodgaat in het origineel, is het absolute hoogtepunt van de film. Het maakt de soms wat voorspelbare en stuntelige opbouw voor een deel weer goed. Het is grof, het is totaal bizar en het nummer Rock Me Sexy Jesus is nog grappiger dan de titel doet vermoeden. Helaas is het een beetje weinig en een beetje laat. De sterke bijrol van Catherine Keener als de vrouw van Dana en een paar geïnspireerde momenten zorgen ervoor dat je tijd bij Hamlet 2 niet geheel verpest is, maar wie iets wil zien dat echt de moeite waard is verwijs ik toch liever naar een van de vele versies van Shakespeares origineel.
