Who Wants to be a Millionaire? was te zien in meer dan honderd landen, overal jarenlang een kijkcijferkanon en tot op heden de populairste spelshow ooit. De show dankt zijn populariteit aan een uitgekookte regie die eigenlijk heel doorzichtig is, maar daarom niet minder effectief. Het beantwoorden van de vragen werd door bepaalde camerastandpunten, montage en muziek extra spannend gemaakt. Regisseur Danny Boyle laat zien hoe de samensmelting van een spelshow, fictie en artistieke bravoure tot iets bevredigends kan leiden. En tot veel prijzen.
Q and A, het originele verhaal van schrijver Vikas Swarup, vormt de basis voor het Oscargenomineerde script van Simon Beaufoy. Het vertelt over een jonge Indiase spelshowkandidaat die door zijn levenservaring in Mumbai verder weet te komen dan de meeste anderen. Omdat dat nogal raar is voor een simpele kantinemedewerker wordt de jongen vervolgens van vals spel beschuldigd en door de politie tot een bekentenis gedwongen.
Het verhaal van de jongen Jamal wordt vanuit drie verhaalperspectieven verteld die elkaar continu afwisselen: als kandidaat bij de quiz, tijdens de ondervraging en in flashbacks die duidelijk maken hoe hij alle antwoorden kon weten. Door deze flashbacks zien we veel van Mumbai, voor het eerst zó onopgesmukt in een mainstreamproductie, en van de ontwikkeling van de stad over een tijdsbestek van twintig jaar. Het is alleen jammer dat op een gegeven moment zo vaak heen en weer wordt geschakeld, dat de vertelstructuur enigszins aan spontaniteit verliest. Gelukkig wordt dat voor een groot deel weer verholpen door de sterke afwisseling tussen de verschillende tijden en de enerverende montage.
De film behandelt naast armoede zware topics als kinderhandel, prostitutie, burgeroorlog en corruptie. Maar dat mag de pret niet drukken. Slumdog Millionaire is een pulserende en positieve film. Een goed voorbeeld daarvan zien we al na een paar minuten wanneer we met twee jongens door de sloppenwijken van Mumbai razen. De regisseur laat cameraman Anthony Dod Mantle de camera gebruiken met het enthousiasme van een schooljongen die zijn nieuwe speeltje uitprobeert.
Het moge duidelijk zijn dat Mumbai Boyle erg intrigeert. Hij weet dit over te brengen door vele nieuwsgierige blikken te werpen op alle hoeken van de stad. Zijn soms geheel diagonale beeld heeft een zeker ondeugd en speelsheid in zich die meteen zijn enthousiasme verraadt. Door een beperkt budget moest Boyle zich aan het ritme van de stad aanpassen - even een straatdeel stilleggen zat er niet in - en dit leidt tot een zekere authenticiteit die men waarschijnlijk met meer geld niet beter tot stand had kunnen brengen.
Anil Kapoor, een bekende naam in de Indiase filmindustrie die de rol van spelshowhost op zich neemt, steelt de show. Te arrogant voor woorden weet hij ons door middel van zijn charme toch voor zich te winnen, net zoals hij dit doet met zijn publiek. De debuterende Britse acteur Dev Patel speelt zijn rol van schuchtere theejongen eveneens overtuigend, maar het zijn vooral de scènes in de spelshow waar zijn rol goed tot zijn recht komt. De twee acteurs vullen elkaar goed aan en hun persoonlijkheden versterken de succesformule van de show. Het soms te aangedikte sentiment, dat we kennen van menig Bollywoodfilm, weet Boyle goed te contrasteren met realistische elementen. Het onderliggende liefdesverhaal kan je als een hommage aan deze Indiase filmcultuur beschouwen, iets dat zeer duidelijk blijkt uit het verrassende einde. Slumdog Millionaire laat ons hoopvol vooruitkijken, ook naar Danny Boyles volgende uiting.
