My Bloody Valentine 3D is de zoveelste Amerikaanse horrorremake van de afgelopen tijd, maar zeker niet de slechtste. De nieuwe film is misschien zelfs nog wel beter dan de originele My Bloody Valentine uit 1981, destijds de zoveelste slasher die uit de lucht kwam vallen. Het 3D-aspect van de nieuwe film is niet meer dan een gimmick, maar wel een verdomd leuke die de film het nodige cachet geeft. My Bloody Valentine 3D doet weinig bijzonders of origineels, maar brengt het met gevoel voor humor en een zekere flair.
Remakes zijn er altijd al geweest, maar het valt op hoe enorm veel er dit decennium in het Amerikaanse horrorgenre zijn uitgebracht. Alsof er nauwelijks nog ideeën waren, werden zowel de eigen films uit de jaren zeventig en tachtig geplunderd (The Texas Chainsaw Massace), The Hills Have Eyes, Halloween, Friday The 13th, The Amityville Horror, The Fog, etc.) als de moderne Aziatische horror (The Ring, The Grudge, Pulse, etc.). Uitzonderingen zoals The Mist en The Devils Rejects daargelaten moesten horrorfans het wat origineel materiaal betreft vooral van andere continenten hebben.
Op een paar belangrijke punten na biedt het verhaal weinig nieuws. Toch is het een betere film omdat de film uit 1981 bijzonder weinig voorstelde. Het enige wat de film onderscheidde van de tientallen slasherfilms die in 1980 en 1981 het licht zagen en het genre uitkauwden voordat het goed en wel bestond, was de setting: in plaats van een stel tieners of studenten die door een moordenaar belaagd werden, waren de slachtoffers in My Bloody Valentine de volwassen inwoners van een mijndorp. Behalve dat heeft de jarentachtigfilm vrij weinig te bieden op het gebied van spanning en houdt een tenenkrommend slechte driehoeksverhouding het verhaal verschrikkelijk op.
Die liefdesgeschiedenis keert terug in de remake, maar is een stuk beter te tolereren omdat er dit keer daadwerkelijke acteurs met enige ervaring en een beetje talent zijn ingehuurd. Daarnaast bevat deze nieuwe versie de vermoedelijk langste naaktscène in een slasher ooit, de moord op een lilliputter en een aardige hoeveelheid voorwerpen die op je af komen vliegen, waaronder lichaamsdelen. Eng wordt het allemaal nooit en de twist op het einde is niet echt overtuigend.
Het verhaal over een oude mijnwerker die ooit een stel tieners vermoordde en tien jaar later misschien is teruggekomen om af te rekenen met degenen die aan hem ontsnapt waren, heeft nog minder om het lijf dan de blonde actrice Betsy Rue in de minuten voordat haar personage vroegtijdig en bloederig om het leven komt. Met een ferme knipoog, aardig bedachte moordscènes en veel bloed is My Bloody Valentine 3D vooral erg camp en als zodanig best geinig. Hij is in ieder geval leuker dan de recente Friday the 13th-film.
