Eden Lake is een nare horrorfilm die de kijker zeer effectief de stuipen op het lijf jaagt met een serie escalerende gebeurtenissen in een bos. Schrijver-regisseur James Watkins levert met deze ijzingwekkende horror sociaal commentaar op de klassenstrijd in Groot-Brittannië en doet dat op een slimme manier die de spanningsopbouw niet in de weg staat. Dit maakte de film tot een van de hoogtepunten van het afgelopen IMAGINE: 25th Amsterdam Fantastic Film Festival (waarvan hier onze verslaggeving is te vinden) en een van de betere horrorfilms die dit jaar in de Nederlandse bioscopen verschijnt.
Lerares Jenny en haar vriend Steve, een koppel dat aan hun auto te zien symbool staat voor de Britse middenklasse, brengen een vakantieweekend door in een idyllisch meer- en bosgebied dat binnen niet al te lange tijd plaats zal moeten maken voor een stel villas voor de hogere klasse. Het dichtstbijzijnde dorpje wordt bewoond door mensen uit de Britse onderklasse, die niet zo happig zijn op de komst van al die rijkere stadslui.
Rustig wordt er een onheilspellende sfeer opgebouwd, waarbij duidelijk is dat de twee geliefden hun trip beter niet hadden kunnen maken. Na enige tijd blijkt dat het de kinderen uit het dorp zijn waar het duo bang voor moet zijn. Deze etters, met harde hand eronder gehouden door hun ouders, zijn zonder ouderlijke supervisie tot alles in staat. Als ultieme verbeelding van de onderdrukte, dan wel in de steek gelaten onderklasse hebben ze niks dan minachting voor de hogere klassen. Ze zien het natuurgebied als hun territorium, dat hen binnenkort zal worden afgenomen. De ongelukkige middenklassers die nu al met een kleine invasie bezig zijn, zullen daar de hoogste prijs voor moeten betalen.
Niet dat de kinderen daar zo diep over hebben nagedacht of überhaupt mee bezig zijn. Zij beginnen gewoon met het pesten van de twee dertigers, totdat er iets misgaat en de kinderen écht agressief worden. De rest van de film bestaat uit een klopjacht door het bos op het ongelukkige koppel, waarbij er een aantal vreselijke dingen gebeuren en groepsdruk zijn bloedige tol eist. Dit gedeelte kent een hoog tempo dat de spanning erin houdt en een aantal zeer akelige scènes die zeker niet voor iedereen geschikt zijn. In het laatste stuk wordt een moraal dilemma gepresenteerd dat de spanning nog ondraaglijker maakt.
Eden Lake is niet geheel zonder gebreken. Niet iedereen zal de kinderen als angstaanjagende monsters geloofwaardig vinden en sommige onderdelen van het verhaalverloop zijn wat voorspelbaar. Dat neemt niet weg dat het een grotendeels doodenge horrorfilm is die een slimme allegorie presenteert voor de heimelijke angst die de middenklasse al sinds de opkomst van de bourgeoisie in de achttiende eeuw voor de onderklasse koestert.
