De vijftigjarige Pippa Lee is een onberispelijke huisvrouw. Toegewijd als ze is aan haar veel oudere man Herb, een uitgever, vertrekt ze van New York naar een ingedut stadje vol gepensioneerden. Het stel hoopt hier rust te vinden, maar eenmaal verhuisd begint hun zorgvuldig opgebouwde wereldje in elkaar te storten. Spoken uit Pippas verleden herleven, terwijl de relatie met haar man, haar kinderen en haar vriendinnen wankelt. Dan is er ook nog eens een 35-jarige winkelbediende die haar het hoofd op hol brengt.
Wat gaat er werkelijk om in het brein van een kreukloze huisvrouw? We hebben het ons misschien allemaal wel eens afgevraagd als we zon stormvast gekapte vijftigster door de supermarkt zagen schrijden of in de wachtkamer van de tandarts aantroffen. In The Private Lives of Pippa Lee blijkt al gauw dat achter een smetteloos imago een weerbarstige storm kan woeden. Pippa Lee wordt achtervolgd door herinneringen aan haar losgeslagen jeugdjaren en begint steeds heviger te slaapwandelen. Al gauw blijkt niets meer zeker in het aangeharkte leven van Pippa en Herb Lee.
De cast van The Private Lives of Pippa Lee is een waar feest van comebacks, met Robin Wright Penn als Pippa, Winona Ryder als haar hysterische vriendin Sandra en Keanu Reeves als Pippas love interest Chris - en deze drie jarennegentigsterren brengen het er stuk voor stuk goed vanaf. Vooral Wright Penn fascineert in haar rol van weifelende wandelende midlifecrisis. Nieuwere gezichten zijn er ook, onder meer Blake Gossip Girl Lively als de jonge versie van Pippa.
Maar terwijl Wright Penn dus een jeugdige evenknie krijgt, speelt Alan Arkin zowel de oude als de jonge versie van Herb. Hoe sympathiek de 75-jarige acteur ook is, deze kunstgreep is behoorlijk onovertuigend. Sowieso is Arkin de laatste jaren wel erg vaak gecast als gezellige knorrepot. Na Little Miss Sunshine en Sunshine Cleaning is nóg zon eigenzinnige opa uit Arkins koker eigenlijk iets te veel van het goede.
Maar deze kleine misser vergeef je regisseur Rebecca Miller graag, evenals het enigszins slapjes wegvloeiende einde van de film. Want door de rake dialogen, veel lekker bizarre momenten en Pippas effectieve voice-over resulteert de verfilming van Millers eigen roman in een frisse tragikomedie met een hart. Zeker niet alleen voor huisvrouwen!
