29 oktober is een datum die in de agendas van veel Nederlandse boekenfans gemarkeerd staat. Dan verschijnt namelijk de langverwachte verfilming van het succesvolle boek Terug Naar de Kust van Saskia Noort. Na lang twijfelen en het afwegen van verschillende gegadigden, besloot Noort haar kindje aan regisseuse Will Koopman (Grijpstra & De Gier, Baantjer) te geven. Deze zou er samen met haar man Lex Wertwijn (cameraman en scenarioschrijver) een film van maken die recht deed aan de spanning en de sfeer uit het boek. Ergens lijkt er echter iets mis te zijn gegaan, want het ontbreekt Terug Naar de Kust aan spanning en een goed geconstrueerd verhaal.
Maria Vos is moeder van twee kinderen en heeft een relatie met de onstuimige Geert, met wie ze samen in een band speelt. De relatie tussen de twee staat echter sterk onder spanning en als Maria ontdekt dat ze zwanger is, besluit ze het kind weg te laten halen. Kort daarna ontvangt ze een aantal bizarre anonieme berichten, waarin ze voor moordenaar wordt uitgemaakt en wordt bedreigd met de dood. De politie adviseert haar de stad te verlaten, terwijl zij de zaak onderzoeken. Maria vertrekt daarop naar haar oudere zus Ans, die een villa aan zee bezit. Ook daar vindt ze echter geen rust; ze wordt geconfronteerd met traumatische jeugdherinneringen en haar geestelijke gezondheid lijkt steeds verder af te takelen. Als dan ook nog blijkt dat haar belager kennis heeft genomen van haar nieuwe verblijfplaats is Maria de wanhoop nabij en kan ze geen kant meer op.
Koopman heeft voor haar speelfilmdebuut een aanzienlijke cast meegekregen. Uiteraard is daar Linda de Mol, geliefd bij heel Nederland en een begaafd actrice. Daarnaast wist ze de altijd geweldige Huub Stapel te strikken voor een relatief kleine rol en heeft ze door goede contacten één van de meest populaire Belgische acteurs, Koen de Bouw (De Zaak Alzheimer, Loft), aangetrokken. En dan zijn daar nog Daan Schuurmans, Ariane Schluter en Pierrre Bokma. Met een dergelijke sterrencast kan er op acteergebied weinig fout gaan zou je zeggen. Toch weet Koopman vrijwel geen enkele genoemde topacteur tot volle bloei te laten komen. Zo acteert Linda de Mol beneden haar niveau als de zeurderige, weinig kleurrijke Maria en krijgt Huub Stapel te weinig en te slechte stukken dialoog om enige impact te maken. En hoewel Daan Schuurmans allerminst onaardig acteert, komt de relatie tussen hem en De Mol geforceerd en ongeloofwaardig over.
Dan het plot; gebrek aan spanning, te lange oninteressante segmenten en een climax die er al mijlenver aan zat te komen, maken een einde aan een zo veelbelovende film. De gebeurtenissen mogen dan op zichzelf prima werken, het samenspel doet dat echter niet. De opbouw weet je als kijker niet bij de strot te grijpen, het is gewoonweg niet boeiend genoeg. Zelf heb ik het boek niet gelezen, maar ik kan me niet voorstellen dat deze van dezelfde kwaliteit is. Neem nu de dreigbrieven; ze zijn stuk voor stuk vreemd en worden steeds macaberder. Het enige dat aangeeft dat er iets dreigt en dat de situatie steeds gevaarlijker wordt, is het getergde gezicht van Linda de Mol. Stijlmiddelen op het gebied van montage en cinematografie hadden het geheel nog wat kleur kunnen geven, maar niets van dit alles is aanwezig, wat de film erg mat en pover maakt.
Is dit de film die lezers van het boek tevreden zal stellen? Dat is de hamvraag in een recensie als deze. Hoewel ik, zoals gezegd, het boek niet gelezen heb, durf ik de vraag volmondig met nee te beantwoorden. Waar ik over het boek hoor en lees dat het erg spannend is en vol staat met intrigerende personages, slaat de film op bijna alle vlakken de plank mis. Terug Naar de Kust is een weinig boeiend, oppervlakkig werk geworden, dat weinig mensen zal behagen. Saskia Noort zei in een interview dat het verkopen van de filmrechten voor haar boek hetzelfde leek als het voor het eerst achterlaten van je kind bij een oppas. Misschien had Noort haar oppas beter moeten screenen, want deze heeft haar baby laten vallen, het verkeerde eten gegeven en een flinke verkoudheid bezorgd.
