Over het algemeen zullen de fans van Twilight bestaan uit jonge vrouwen. Verdeeld in twee teams gaat het er vooral om wie er knapper is: vampier Edward of weerwolf Jacob. Meestal is het Team Edward dat deze discussie wint. Als man begeef ik me nu in een gisgebied, maar ik vermoed dat dit is omdat ze zich beter in Edward kunnen verplaatsen. Jacob heeft een goed lichaam en laat dat graag zien, maar heeft verder weinig herkenbare emoties. Edward vecht echter constant tegen de drang mensen te verscheuren en op te eten. En dat begrijpen de normaal zo lieve Twilightfans. Want hoe populair de boeken en films ook zijn, critici moeten er over het algemeen niets van hebben. En zo voelen de Twilightfans zich bij elke nieuwe film net als Edward: ze kunnen het bloed van hun kritische medemens wel drinken.
Maar dit keer zou dat zo maar anders kunnen gaan. Want de kaarten liggen heel goed aan de start van het derde deel van de Twilightreeks. Waar deel nog één een vermakelijke mix was tussen zoetsappige romantiek en leuke actie, was dit in het tweede deel veel minder het geval. Weinig tot geen actie, maar wel heel veel gekwelde blikken, smachtende ogen en tenenkrommende dialogen. Het was een lange zit, maar met zeer veel licht aan het einde van de tunnel. Want Bella koos eindelijk één man en er stond veel meer geweld op de agenda voor deel drie. Bovendien mocht er voor Eclipse ook een nieuwe regisseur opdraven. Chris Weitz (The Golden Compass) maakte plaats voor David Slade. En deze had zowel ervaring met vampiers (30 Days of Night) als met ijzersterke en zeer spannende thrillers (Hard Candy).
Eclipse gaat verder waar New Moon ophield, en wel bij het huwelijksaanzoek van Edward aan Bella. Hier zegt ze helaas niet direct ja op, want jong trouwen, dat doe je alleen als je zwanger bent. En zwanger is Bella voorlopig nog niet omdat Edward weigert met haar naar bed te gaan. Het zijn dergelijke problemen waar Eclipse de meeste tijd aan besteedt. Bella wil graag een vampier worden, Edward wil graag trouwen. Tel hier de halfnaakte Jacob bij op, die ervan overtuigd is dat Bella niet alleen op Edward verliefd is maar ook op hem, en het plot is compleet.
Waar is de actie, vraagt u zich wellicht af? Hoewel het derde boek er redelijk wat van had, is hier in de film vrijwel niets van terug te zien, terwijl er toch genoeg gebeurt in het verhaal. Zo zaait een nieuw vampierleger dood en verderf in Seattle en zijn er vergevorderde plannen om de familie van Edward te vermoorden. Het komt echter nauwelijks in beeld. De gevolgen van de losgeslagen vampierbende zien wij wel, maar de nasleep van een actiescène is nog geen actiescène. En zo is de fijne balans tussen romance en spanning van de eerste en in mindere mate de tweede film nu helemaal weg.
Het lijkt wel alsof de makers van de film iets te goed hebben begrepen dat de heetheid van de twee mannelijke hoofdrolspelers de voornamelijkste aantrekkingskracht is. Hun strijd om Bella wordt in dit derde deel tot extreme ridiculiteit doorgevoerd. Want hoewel Bella aan het einde van New Moon nog voor Edward koos, blijkt ja in de praktijk toch vooral misschien. In Eclipse zet Edward Bella af met zijn auto bij Jacob die haar oppikt met de motor. De driehoeksrelatie komt tot een hoogtepunt (of dieptepunt) als Edward, Jacob en Bella gedrieën op een berg kamperen. Het is een lachwekkende scène die perfect laat zien hoe een intrigerend uitgangspunt is afgegleden tot een genante vleeskeuring. Want terwijl beneden de berg een spannende veldslag gaande is, gaat het boven op de berg over wie naast Bella mag liggen. Jacobs argument (lets face it, Im hotter than you) wint en terwijl Edward kwaad de wacht houdt, kruipt Jacob dicht tegen de rillende Bella aan.
Maar ondanks alle vleselijke lekkernijen ligt net als in de vorige delen ook in Eclipse de hiermee toch conflicterende moraal er weer lekker duidelijk bovenop. De boodschap van deel één was nog dat de jeugd hun lichaam meer in bedwang moest houden. Deel twee ging al een stuk verder door de jeugd aan te sporen ook binnen de relatie terughoudend te zijn met seksueel contact. Dit alles loopt uit op les drie, die eigenlijk al startte met de cliffhanger van New Moon: seks voor het huwelijk is slecht voor je. De moraliserende boodschap van de Twilight Saga is dusdanig duidelijk, dat het bijna geestig wordt dat de films vooral populair zijn onder de MTV-jeugd. Misschien is dit maar goed ook, want als er één subcultuur is waar dergelijke moraliserende boodschappen broodnodig zijn, is het waarschijnlijk deze.
Het is wellicht de enige te prijzen kwaliteit van Twilight, het pal staan voor een moraal waar zelfs de personages in de film schamper om moeten lachen. Bella blijft een meisje zonder inhoud en wederom lukt het een Twilightfilm niet te verklaren wat iedereen toch in haar ziet. Edward en Jacob zijn helaas niet veel dimensionaler en hun complexe emoties (ze vinden Bella leuk en elkaar stom) worden ook dit keer weer tot vervelens toe door Bella uitgelegd in voice-overs. Voice-overs die overigens dusdanig vlak uit haar mond komen dat het lijkt alsof Edward haar ziel allang uit haar geknabbeld heeft. Niet eerder was een Twilightfilm zo flinterdun en oppervlakkig. Waren de eerste twee nog leuk voor de liefhebber en vermakelijk voor de meegenomen mannen, deel drie is zelfs voor de ergste romanticus ver beneden peil. Sterker nog: vooral voor de romanticus is Eclipse een ware kwelling.
