In 1987 maakte John McTiernan (Die Hard) de van het machismo druipende actiethriller Predator. Hierin werd een team Amerikaanse militairen onder leiding van Arnold Schwarzenegger in de Zuid-Amerikaanse jungle opgejaagd en uitgemoord door een buitenaards wezen. Drie jaar later maakte een soortgenoot amok in een door bendeoorlogen geteisterd Los Angeles en bestreed Danny I'm too old for this shit Glover hem. Predators volgt nu op die twee films, en negeert de veel verguisde Alien vs. Predator films. Het niveau van het origineel wordt niet gehaald, maar dit nieuwe vervolg kan zich best meten met de tweede film uit 1990 en is eigenlijk zelfs een slag beter.
In 1994 werd Robert Rodriguez toen net in Hollywood na zijn Mexicaanse debuut El Mariachi gevraagd om een tweede vervolg te schrijven. Het script dat hij schreef bleef echter vijftien jaar op de plank liggen. Twee debuterende schrijvers bewerkten dat in 2009 tot het uiteindelijke script van Predators, en Rodriguez nam de rol van producent op zich. Ondanks de initiële geruchten regisseerde hij de film ook niet, dat liet hij over aan de Hongaarse Amerikaan Nimrod Antal nog het meest bekend van Vacancy. De gebruikelijke flair van Rodriguez is dan ook niet echt in de film terug te zien, of het moet de aanwezigheid van Danny Trejo zijn. Ondanks dat Antal een vermakelijke film aflevert blijft toch het gevoel knagen dat Rodriguez zelf een betere film had gemaakt.
Dat zal echter altijd speculatie blijven. Wat er wel van Rodriguez oorspronkelijke ideeën is overgebleven zijn de locatie, enkele plotelementen en de basis voor de personages. Aan het begin van Predators worden een stel mensen in een oerwoud gedropt. Huursoldaat Royce ontpopt zich als leider van de groep, die bestaat uit onder andere een Israëlische elitesoldaat, een ter dood veroordeelde, een yakuza, een Mexicaanse gangster en een dokter, het buitenbeentje van de groep. Al snel komen ze erachter dat ze niet alleen zijn in het oerwoud en dat ze zich op een andere planeet bevinden. Niet om op de theevisite te komen, maar om opgejaagd en gedood te worden als wilde beesten.
De jager blijft net als in de eerste film lang buiten beeld, een verstandige en logische keuze die de kijkers die niet bekend zijn met de eerdere films in spanning zal houden over wat nou precies de vijand van de mensen is. In zekere zin is de film een herhaling van het tweede gedeelte van Predator, dus zonder de militaire missie die de eerste helft van die film in beslag neemt. Wat ook achterwege is gelaten is het overdreven jaren '80 machismo dat nu anachronistisch zou overkomen. Met Adrien Brody in de hoofdrol is bewust gekozen voor een modernere aanpak. Wie zou immers in de voetsporen van Schwarzenegger kunnen volgen?
Fans zullen het nu dus zonder one-liners als I ain't got time to bleed moeten stellen, maar Ol' Painless maakt wel zijn opwachting. De meeste nieuwe toevoegingen, zoals de 'jachthonden', andere wezens waar ook op gejaagd wordt en enkele verrassingen zorgen er toch voor dat Predators een eigen identiteit heeft. In de meeste gevallen pakken de nieuwe elementen ook nog eens leuk uit, waardoor de film over het algeheel toch een zeer aardig vervolg is geworden. De setting levert bijvoorbeeld enkele geïnspireerde locaties en sets op.
Daarnaast zijn er enkele vernieuwingen die niets toevoegen, zoals het personage van Topher Grace dat eigenlijk alleen maar vervelend is. De actie kan er mee door, maar is niet bijzonder of indrukwekkend. Rodriguez had zelf misschien creatievere actiescènes gemaakt, maar dat zullen we nooit weten. Predators is bij lange na niet zo goed als de eerste film uit 1987, maar is als zomers tussendoortje prima te doen en stukken beter dan de terecht door Rodriguez genegeerde Alien vs. Predator films. De spanning zit er zo nu en dan best goed in en het einde nodigt uit tot het al aangekondigde vervolg, doordat het gegeven van de mens als prooi voor andere wezens intrigerend blijft.
