Symbol is één van de verrassendste, origineelste en grappigste films van het jaar. De maffe humor en absurde situaties zorgden eerder dit jaar op het Internationaal Film Festival Rotterdam en Imagine (het voormalige Amsterdam Fantastische Film Festival) voor veel lachsalvo's en hoge beoordelingen. Nu gaat de film op initiatief van de bioscoop Lumière te Maastricht op tournee langs diverse filmhuizen (op de website van Lumière Cinema Maastricht is te vinden waar en wanneer). Een goede actie, want Symbol verdient meer aandacht en toeschouwers.
Het brein achter Symbol is Hitoshi Matsumoto. In Japan is hij sinds eind jaren tachtig een populaire televisiekomiek die deel uitmaakt van het duo Dauntaun, van wie een boel clips op YouTube te vinden zijn, sommige zelfs Engels ondertiteld. In 2007 maakte Matsumoto zijn eerste speelfilm, de komedie Big Man Japan. Deze mockumentary over een sullige man die zichzelf groot kan maken om monsters te bestrijden, maar in ongenade raakt door tegenvallende kijkcijfers van het realityprogramma over hem, draaide in 2008 op het IFFR. De film was vooral leuk dankzij de naïviteit van de hoofdpersoon en de bizarre monsters die hij bestreed.
Maar waar zijn eersteling nog een parodie op een bestaand genre was, is zijn tweede film Symbol een volledig origineel product waarvan je oprecht kan zeggen: dat heb ik nog nooit gezien. Een man in een fleurige pyjama (Matsumoto zelf) wordt wakker in een geheel witte kamer zonder uitgang. Beeldjes van engeltjes verschijnen uit alle wanden, giechelen en verdwijnen weer in de muren en de grond. Behalve hun piemeltjes, die blijven uitsteken. Elke keer dat de man op een piemeltje drukt, gebeurt er iets. Meestal komt er iets uit de muur vallen. Elk piemeltje heeft zijn eigen functie en dit zorgt voortdurend voor hilarische verrassingen.
Ondertussen bereiden ergens in Mexico een worstelaar van middelbare leeftijd en zijn familie zich voor op een gevecht later op de dag. Zijn dochter is een non die niet-aflatend scheldt, rookt en over alles in het verkeer opgewonden raakt. Dit verhaal wordt afgewisseld met dat van de man in de kamer met de engelenpiemeltjes. In de knotsgekke finale wordt duidelijk waarom. Ondanks dat de scènes in Mexico best leuk zijn, draait het eigenlijk allemaal om wat er in de witte kamer gebeurt. Toch is het slim dat Matsumoto voor enige dosering heeft gekozen, want een hele film die zich in die kamer afspeelt zou er waarschijnlijk niet grappiger, inventiever en spannender op zijn geworden.
Symbol is onzinnige kolder eerste klas. Een doldwaze, uiterst originele komedie bedacht door een man wiens fantasie geen grenzen kent en die alleen maar uit het Verre Oosten kan komen. Na alle verrassingen en onvoorziene grappen en grollen tovert Matsumoto ten slotte een laatste akte uit zijn hoge hoed die je nog meer dan de rest van de film moet zien om hem te geloven. Waarna je hem nooit meer zal vergeten. Mis deze heerlijke, hilarische film niet, nu je de kans nog krijgt je erdoor te laten verrassen.
