Producenten in Hollywood die op zoek zijn naar een Europese film die geschikt is voor een Amerikaanse remake doen er goed aan eens een kijkje te nemen bij El Mal Ajeno, het debuut van Oskar Santos. Mede geproduceerd door Alejandro Amenábar (The Others, Agora) is dit een zeer gestileerde Spaanse thriller die het met een aantal wijzigingen ook op de Amerikaanse markt goed zou doen.
Diego is arts in een Spaans ziekenhuis en is zo gewend om om te gaan met extreme situaties dat hij zelf immuun is voor de pijn van anderen. Hij drukt zijn jonge coassistenten dan ook op het hart zo veel mogelijk afstand te houden van hun patiënten. Van betrokkenheid komen toch alleen maar problemen. Het leven van Diego wordt op zijn kop gezet als een van zijn patiënten, de zwangere Sara, zelfmoord probeert te plegen. Haar partner Armand houdt Diego direct verantwoordelijk. De situatie loopt zo uit de hand dat Armand een pistool trekt. Uren later herinnert Diego zich slechts het geluid van een schot, maar komt er gaandeweg achter dat hij een ander persoon is geworden.
El Mal Ajeno neemt, om het lichtjes uit te drukken, nogal veel hooi op zijn vork. De film wil een stijlvaste thriller met paranormale elementen zijn, maar ook een overtuigend melodrama en ook nog eens voldoen aan de genreregels van een ziekenhuisfilm. Het is veel, te veel voor een honderd minuten durende speelfilm. Gevolg van deze overdaad aan ambitie is dat het verhaal van de hak op de tak springt en je regelmatig de (rode) draad kwijt raakt. Want waar gaat deze film nu precies over?
Wat ook niet helpt zijn de vele soapachtige elementen die scenarist Daniel Sánchez Arévalo in de film heeft verwerkt. De vele relatieperikelen komen nogal futiel over in vergelijking met de vele zware themas die de film ook herbergt. Dat is jammer omdat El Mal Ajeno er visueel wel heel aardig uitziet. Santos kan goed overweg met de camera, maar heeft daarbij hulp nodig van een beter script dan hij hier ter beschikking heeft.
