De Ozarks zijn een afgelegen berggebied in het zuiden van Missouri, in het midden van de Verenigde Staten. Het is het thuis van ontzettend arme inwoners, die allemaal familie van elkaar lijken te zijn en zich vijandig opstellen tegenover alle buitenstaanders. Alleen al het feit dat de film in hoge mate authentiek overkomt ondanks de bekende hillbilly-elementen (de dreigende omgeving, de argwanende mensen, de onheilspellende banjomuziek), maakt Debra Graniks Winter's Bone zeer bijzonder. Tel daar de prachtige stijl, script en acteerwerk bij op en je hebt een van de beste films van 2010.
Ree is een zeventienjarig meisje dat moet zien te overleven in de Ozarks. In afwezigheid van haar vader zorgt Ree zonder noemenswaardig inkomen of opleiding voor haar jongere broertje en zusje, en voor haar apathische moeder. Dan komt de lokale sheriff haar vertellen dat haar vader hun huis als onderpand voor zijn borg heeft opgegeven en dat de familie het huis kwijtraakt als hij binnenkort niet in de rechtszaal verschijnt. Zonder dat huis hebben ze helemaal niets meer, en dus moet Bree op zoek naar haar vader.
Bijna niemand in de regio wil Bree helpen. Ze krijgt voortdurend te horen dat ze niet verder moet vragen en haar mond moet houden. Als eerste gaat ze bij haar oom Teardrop langs (indrukwekkend gespeeld door John Hawkes) en wordt meteen bedreigd. Veel buren en familieleden zijn betrokken bij de productie van en handel in crystal meth en weten dat praten getuigen creëert. Hoewel ze meerderde keren met de dood wordt bedreigd, zet Bree onverschrokken en gevaarlijk naïef door. Als een detective uit een oude film noir blijft ze maar door zoeken. Voor haar is er simpelweg geen alternatief.
De jonge Jennifer Lawrence speelt Bree heel mooi naturel. Haar personage neemt de traditionele mannelijke detectiverol op zich en is de hoofdverantwoordelijke binnen het gezin; ze schiet de eekhoorns voor het avondmaal en hakt het hout om het huis warm te houden. Wanneer ze een andere vrouw (een prachtrol van Dale Dickey) om hulp vraagt, krijgt ze als wedervraag of ze geen man heeft die dit voor haar kan doen. Nóg een reden dat de gemeenschap haar liever ziet gaan dan komen; ze is een gevaar voor de traditionele man-vrouwverhoudingen die dit deel van het land nog veelvuldig domineren.
Wel houdt ze zich aan de wet van de stilte die haar zo frustreert. Herhaaldelijk zegt ze dat ze zal zwijgen. Stilte is macht in de Ozarks die Debra Granik met cinematograaf Michael McDonough en de digitale Red-camera zo sfeervol in beeld weet te brengen. Sfeer die ook wordt gecreëerd door de mooie instrumentale muziek van Dickon Hinchcliffe en de americanaliedjes van o.a. Marideth Sisco. Granik slaagt erin met een spannend verhaal en boeiende personages, die zwart en wit maar nooit zwart-wit zijn, een genuanceerd en authentiek portret van een gemeenschap en regio te schilderen. Een zeldzaam juweeltje waarin de armoede van de mensen en hun doorzettingsvermogen intelligent worden verbeeld op een manier die moralisme en sentiment uit de weg gaat.
